“Ik wilde stoppen op een moment dat ik er nog plezier van had. Ik word ook ouder. Toen ik laatst weer een stukje meehielp bij een bouw werd ik daarmee geconfronteerd. Last van m’n lichaam. Dan denk je: ik heb 49 jaar gewerkt, ik wil ook nog kunnen genieten van mijn oude dag. Ik wil voorkomen dat ik met tegenzin naar Elckerlyc ga. Dat mag niet. Hier ligt mijn hart!”
Puck, zoals iedereen in Luttenberg hem kent, was altijd al een bezige bij in het dorp. Hij maakte zich verdienstelijk als lid van jeugdgroep Aksie, als lid (en later voorzitter) van toneelvereniging Luto, als jeugdleider bij de voetbal en als bestuurslid van Elckerlyc, dat als één van de weinige dorpshuizen in de regio een betaald beheerder heeft. “Toen onze toenmalige beheerder Herman Vloedgraven in 2004 met pensioen ging, was ik zelfs voorzitter. Maar ik ben toen uit het bestuur gestapt omdat ik de nieuwe beheerder wilde worden.”
En dat werd hij na een sollicitatieprocedure dus ook. Het betekende een flinke carrièreswitch. Daarvoor werkte Puck namelijk als bouwvakker. Wellicht niet het meest logische cv voor een beheerder van een dorpshuis, maar Puck maakte dat goed met zijn enthousiasme. Bij gebrek aan een beter woord: Puck is een ‘mensenmens’. Hij kan met iedereen overweg. Of dat nou een wethouder is of Jan van driehoog-achter. “Ik heb het tegen Joyce Heuven, mijn opvolgster, ook al gezegd: beheerder zijn van Elckerlyc betekent dat je maandagochtend een gebakje doet bij de ouderen in de dagbestedingsruimte en vrijdagavond een biertje drinkt met Aksie. Wat de gebruikers van Elckerlyc betreft, hanteerde ik altijd het motto: ‘zoals je erin gaat, ga je er ook weer uit’. Daar luisterde iedereen altijd goed naar.” Hij begint te lachen. “Alhoewel. Ik weet nog dat een lid van Aksie tegen me zei dat hij niet kon beloven daar iets op uit te doen. ‘Ik kom hier vaak nuchter binnen, maar als ik naar buiten ga, ben ik soms best aangeschoten’, zei hij.”
Emotioneel
Pucks achtergrond in de bouw kwam goed van pas toen Elckerlyc in 2013 flink op de schop ging voor een ingrijpende vernieuwbouw. “Natuurlijk was het handig dat ik soms even snel wat af kon metselen, omdat er bijvoorbeeld een stukadoor stond te wachten. Maar ik vond het ook mooi om mee te denken over het nieuwe Elckerlyc. Peter Boksebeld, die het ontwerp maakte, had in zijn eerste tekening geen rekening gehouden met sommige praktische zaken, waar je als beheerder tegenaan loopt. Hij heeft dat aangepast, zodat het in de praktijk ook werkte. Hij heeft heel veel goed werk verricht. Ik weet nog dat hij me bij de officiële opening feliciteerde. We hadden allebei de tranen in de ogen. Peter is net zo’n emotionele lul als ik. Maar wat waren we trots. Dat we dat allemaal met elkaar voor elkaar hadden gekregen.”
Trots is hij ook op ‘zijn kindje’ het Pleinfeest. Niet dat dat altijd een daverend succes is (de laatste keer bleven de bezoekersaantallen achter), maar toch. “Ik vind het geweldig om het plein voor Elckerlyc ook eens te gebruiken voor live muziek. En als er dan honderden mensen staan, is dat fantastisch. Maar ook de jaarlijkse bazaars, waarbij het altijd heel druk was en het Luttenbergs Feest (waarbij Elckerlyc één van de partijen in de horecatenten is, red.) heb ik altijd geweldig gevonden.”
Nieuw élan
Elckerlyc is zijn lust en zijn leven. De activiteitencommissie heeft hem al gevraagd om zo meteen lid te worden. Dat wil hij ook, maar pas op termijn, als zijn opvolger Joyce haar plekje heeft gevonden. “Ik wil haar daarbij niet voor de voeten lopen. Toen ik als beheerder begon bij Elckerlyc bleef veel bij het oude. De vrijwilligers van Herman waren er nog gewoon. Veel van die mensen helpen nu nog mee. Maar Joyce is 27. Zij brengt zo meteen haar eigen netwerkje mee. Dat zorgt, hoop ik, voor nieuw élan. Jonge mensen die hier samen met de oudere vrijwilligers kunnen bouwen aan de toekomst van Elckerlyc.” Hij draait besmuikt grijnzend zijn gezicht weg. “Ik hoor het mezelf zeggen. Nu klink ik als een ambtenaar.” Maar hij wil het maar zeggen, het verandert nu al. “Joyce begon hier begin juli. We hadden op haar eerste dag om half tien afgesproken. Om tien uur, een half uur later, had Elckerlyc al voor het eerst een digitale agenda!”
Gemeenschapszin
Wat Elckerlyc voor hem betekent? “Gemeenschapszin”, zegt hij meteen. “Een tijdje geleden was ik op wintersport. Daar raakte ik aan de praat met een kroegeigenaar uit Doetinchem die er met een paar vaste gasten vakantie vierde. Toen ik hem vertelde dat ik beheerder was van een dorpshuis, kreeg ik nog bijna ruzie met hem ook. Al dat gesubsidieerde gedoe, dat vond hij concurrentievervalsing! Maar toen ik hem vroeg of hij er dan op zat te wachten om ’s morgens om negen uur de deuren open te doen voor een stel volksdansers, was dat dan ook weer niet de bedoeling. En dat bedoel ik maar. Elckerlyc huisvest heel veel groepen en gebruikers die anders nergens anders een plek kunnen vinden. Zonder zou het afgelopen zijn met het kaarten, het volksdansen, het koersballen, de schilderclub, het toneel, noem het allemaal maar op!”
We weten genoeg. Tijd om afscheid te nemen. Nog even een bijna vaderlijke wens van Puck. Met pretoogjes: “Heel veel succes om dat gecompliceerde leven van mij op papier te zetten!”
Puck krijgt op zaterdag 4 augustus een receptie aangeboden in Elckerlyc. Tussen 15.00 en 18.00 uur is iedereen welkom.