Jonge kinderen begrijpen dat. Ze spelen de hele dag door. Alles wat ze doen, doen ze omdat ze er plezier in hebben, niet omdat het móét.. Ze leven helemaal in het nu. Het spel komt vóórt uit onze creativiteit en vóédt onze creativiteit. Alle menselijk handelen is doorweven van spel: De taal is een groot woordspel, beeldende kunst is een spel van vormen en kleuren, wetenschap als spel van de geest, muziek is een spel van klank, toneelspel als spiegel van de menselijke verhoudingen en sport is een spel van het lichamelijk functioneren en van competitie.
Waarom heeft God eigenlijk de wereld geschapen? Zou God dat misschien gedaan hebben tot vreugde? Tot vreugde van al zijn schepselen? Misschien ook wel tot vreugde van God zélf. Telkens weer na een van de zes scheppingsdagen zegt God dat het góéd is. En na de schepping van de mens zelfs zéér goed. Hij heeft er duidelijk plezier in. Als we zien naar het heelal met al zijn wentelende sterrenstelsels, de draaiende planeten, de mysterieuze zwarte gaten, zien we een grote kosmische dans. Het ziet eruit als een groot feest van beweging, van vreugde van het bestaan.
Het grote kosmische spel als uiting van Gods creativiteit, geschapen louter om het plezier van het scheppen. De wereld als speeltje van God, om ervan te genieten.
En waarom heeft God de mens op aarde gezet? Als we kijken naar het allereerste begin, naar de eerste mensen die god geschapen had, die zwoegden niet onder de zon, die mochten genieten in het paradijs. Wat déden ze daar? Zouden ze gespééld hebben zoals jonge dieren en kleine kinderen dat doen? Zou misschien de bedoeling van de mensheid zijn om te spelen? Zou het God daarom de zomer gemaakt hebben? Om buiten te spelen? Zou het daarom nu vakantietijd zijn? Vakantie vieren om uiting te geven aan de vreugde van het leven en daarmee dichter bij de Schepper te komen?
Irene Ziegelaar
Wesepe