’t Is warm. Hoewel teken bij heel warm en droog weer wegkruipen in de strooisellaag zal ik het bos toch maar mijden in m’n korte broek. Een rondje langs enkele gemalen is helemaal niet zo verkeerd vandaag. Het is bij deze extreme droogte een kwestie van pompen of verdrogen voor landbouw en natuur. Om de droogte te bestrijden worden watergangen, zolang het nog kan, op peil gehouden door opvoergemalen van het waterschap. Dit heeft een gunstige invloed op de grondwaterstanden en ook kan er vanuit het oppervlaktewater beregening van percelen plaats vinden. Echter, aanhoudende droogte kan uiteindelijk wel leiden tot een watertekort in de grond en in beken en rivieren.
Aan het landschap om me heen is duidelijk de mate van verdroging te zien. Op de hoge enkeerdgronden en ook langs kanalen en weteringen valt het nog enigszins mee. Maar het kan geen pochen lijden. Alleen lange grassprieten en hier en daar een groen plukje brandnetels of distels in de weilanden. In de verste verte is geen koe te zien, of toch wel. Daarginder toch een hele koppel blonde Aquitaines. Deze makke beesten kunnen best leven van een karig rantsoen.
Bordjes aan de weg met; Kale bassen te koop, kersen te koop en ook zelfgemaakte jam. En terwijl veel mais aan het verpieteren is doen het graan en de druiven het bij deze omstandigheden uitstekend.
Hier ga ik over het klinkerweggetje naar het gemaal. Van de vele mollenritten dwars onder het weggetje door word je als fietser niet vrolijk. Een eenzame reiger stijgt op. Bij het gemaal word het water anderhalve meter opgepompt. En zo komt het uiteindelijk tot aan de flanken van de Holterberg. Een knap staaltje waterschapswerk. De aanwezige peilbeheerder is dag en nacht in touw. “We kunnen het op peil houden, maar dan houd het ook op. Er zijn veel aanmeldingen voor beregening, maar ook veel illegale beregenaars. En juist zij doen ons de das om. Daar word je moedeloos van.” Chapeau voor onze peilbeheerders.
Zo, en nu naar huis en maar een camping opzoeken voor de vakantie… maar wel eentje met water…