Door: Gerlant Zielman
Het is burgemeester Strien die het onderwerp inleidt. Ze willen proberen er meer een ‘huis van de gemeenschap’ van te maken. Zoals altijd zijn woorden wegend en vertelt hij dat het gebouw veel ruimte heeft en niet efficiënt wordt gebruikt. Het is gewoonweg te groot. Dat komt onder andere door de decentralisaties en de samenwerking met Raalte en Deventer. Olst-Wijhe heeft onderzoek gedaan hoe ze de ruimte beter kunnen benutten. Gerard Grashof, de adjunct-directeur, laat aan de hand van een presentatie zien wat ze in gedachte hebben.
Het gebouw is modulair opgebouwd. De binnenwanden staan er los in en ze kunnen deze oppakken en ergens anders neerzetten. Doordat er zeker dertig werknemers minder aanwezig is, kunnen ze de kelder en de helft van de eerste verdieping wel missen. De kantine beneden zou op e eerste verdieping als een open en multifunctionele ontmoetingsplek kunnen fungeren. De publieksbalie en de raadszaal moeten wel ongewijzigd blijven. Het wordt geen cultuurhuis zoals in Olst. Het mag namelijk geen concurrentie worden van het bedrijfsleven in het centrum van Wijhe en ‘samenwerken, ontmoeten en verbinden’ moet centraal staan.
‘Oke, maar wat gaat dit geintje kosten?’, vraag ik. Het blijkt een lastige vraag, want Grashof draait er links en rechts omheen voordat hij na aandringen eindelijk met bedragen komt. Het is echter allemaal speculatief. Ze hebben met makelaars gepraat en denken een 25.000,- per jaar aan huur kunnen beuren. Hier kunnen de eventuele kosten door worden gedekt.
Burgemeester Strien schiet hem te hulp. Het gemeentehuis is betaald. Alle kosten zijn gedekt in de meerjarenbegroting. Ze kunnen niks doen en dan is er geen vuiltje aan de lucht. Zijn gemeenteraad wil vernieuwen, zoekt manieren om op informele wijze met de inwoners samen te kunnen zijn en te communiceren. Strien dacht: ‘Als wij die twee dingen nou eens kunnen combineren.’ Daarom zijn ze nu op zoek naar eventuele huurders.
‘U zit dus gewoon hardop te dromen? U wil gratis advertentieruimte om huurders te vinden?’ De serieuze Strien weet het even niet en kijkt zoekend weg. Hij ontkent in eerste instantie. Het is ook geen collegevoorstel, maar ze zoeken wel eventuele belangstellenden. Bijvoorbeeld Sociale partners en ZZP-ers die ruimtes willen huren. Ze willen in contact komen, voordat ze überhaupt geld uit geven. Lachend geeft Strien uiteindelijk toe: Misschien heeft u wel een klein beetje gelijk en dromen we wel. Maar ik wil voorkomen dat het rond gaat zingen. We willen transparant zijn en daarom vind ik dat het belangrijk is om nu naar buiten te treden.”
“