De TV stond aan zonder geluid. Er werd Olympisch geschaatst. Nog steeds. Erben en Mark zaten aan Dione’s tafel en spraken in hun witte NOS-lollies. Geen idee of er weer aanleiding was voor nationaal-brede euforie in de vorm van ongelooflijke kippenvelmomenten, emoties die alle kanten op stuiteren, immense druk op onze helden, schaatsers die historie schrijven en andere onwerkelijke en bizarre gebeurtenissen.
De barkeeper en de kok trokken zich voor even terug in het glazen rookhok. Terwijl een man met vaste routine de gokkast liet draaien, nam de chaos op de ijsbaan van Gangneung toe: een grote groep schaatsers reed met schijnbewegingen naar de finish en ging daarna weer verder alsof er niets was gebeurd. ‘Hilbert! Je moet nog een rondje!’ En dan met zo’n twintig Hilberts.
Ik hapte mijn laatste stukje kroket naar binnen. De deur van het rookhok zwaaide open. ‘Heeft het gesmaakt?’, vroeg de barkeeper.
Daar was ook de tafel van Dione weer. De wedstrijd was blijkbaar voorbij. De immer frisse Mark had er nog ontzettend veel zin in maar Erben kon het niet langer verbergen. Hij zag er afgetobd en gehavend uit. Moe gebeukt door zijn eigen enthousiasme.
Erben wilde ongelóóflijk graag naar huis.
brettcolumn@hotmail.com
staging2.brettsnap.nl
Meer foto's