Na de eerste berichten enkele weken geleden heb ik een soort rouwproces doorgemaakt. Met alle emoties die daarbij horen. Ongeloof. Woede. Ontkenning. Machteloosheid. Pisnijdig op fraudeurs. En pissig op iedereen die gelijk de hele melkveehouderij als corrupt wegzet. Het kostte me wel een paar dagen voordat ik kon accepteren dat collega’s de boel hebben zitten te verkloten. Vooral die grote aantallen vind ik nog steeds niet te bevatten. Oke, eerst 7700 bedrijven met verdacht veel tweelingen en nu 2100 bedrijven geblokkeerd vanwege onregelmatigheden. En er zijn alweer 150 bedrijven vrij gegeven. Maar bijna 2000 is nog steeds erg veel.
Ik vraag me nog wel steeds af waar de grens ligt tussen menselijke fouten en fraude. Natuurlijk heb ik ook fouten gemaakt. Bij een fout in de registratie kreeg ik een bericht dat een dier is geblokkeerd en kon ik dat herstellen. Nu wordt direct het hele bedrijf geblokkeerd. Is toch anders. En hoeveel bedrijven zijn er met snel herstelbare fouten en hoeveel met echte fraude? Dat soort vragen blijft hangen.
De mist wordt nog groter nu recent bekend is geworden dat er ook systeemfouten in het I&R systeem lijken te zitten. Je mag van boeren verwachten dat ze de administratie op orde hebben. Ook mag je ons aanspreken als we daarin fouten maken. Maar op deze schaal bedrijven blokkeren gaat wel erg ver. We mogen als boeren op zijn minst verwachten dat de registratiesystemen wel werken.
Valentijnsactie
Diverse boeren doen mee aan een valentijnsactie. Doel is om met mensen van buiten de sector in gesprek te gaan. Wij willen daar ook aan mee doen. Dus wij nodigen u uit op ons bedrijf. Dan laten we zien hoe wij ons bedrijf runnen en hoe we met de koeien omgaan. Zie onze facebookpagina.
Rudie Freriks
De Achtermaate