In mijn bijdrage van vorige week besprak ik met u het onderwerp ondermijning. Ondermijning is een vervlechting van de bovenwereld met de onderwereld. Een voorbeeld hiervan is dat criminelen in het lokale bestuur infiltreren en zo vertrouwelijke informatie krijgen en de besluitvorming kunnen beïnvloeden.
Zou het nou toeval zijn dat in diezelfde week het protocol geheimhouding op de agenda van de gemeenteraad stond en er werd ingebroken in het gemeentehuis? Daarbij werden o.a. de postbakken van de raadsleden opengebroken. Tsja, wat moet je daar nou van denken. Wat valt daar nou te halen? Overigens begon Watergate ook met een inbraak. Maar, alle gekheid op een stokje. Hoewel die inbraak is natuurlijk een ernstige zaak.
Tegelijkertijd lees ik dat een groep van burgemeesters de rol van “crimefighter” opeisen. Zij willen bij de nieuwe “Ondermijningswet” een belangrijke rol gaan vervullen bij het voorkomen van samenhangende criminaliteit. Voorbeeld: nu mag een medewerker van een wijkteam, die bijvoorbeeld signalen van vrouwenhandel opvangt, dat niet doorgeven aan andere diensten. Als de burgemeester in de wet de positie krijgt van criminaliteitsbestrijder zou dat wel kunnen. Bovendien zou hij of zij een rol moeten krijgen bij het signaleren van xtc-labs, drugshandel en belastingfraude.
Ik vraag me af of we dat moeten willen. We kennen in Nederland het begrip scheiding van machten. Het Openbaar Ministerie en de politie zijn verantwoordelijk voor bestrijding en opsporing van misdaad en criminaliteit. Laat die hun werk doen. Dat moet je niet willen vermengen met de rol die de burgemeester in ons staatsbestel heeft en in die rol boven de partijen staat. Laat de burgemeester vrij in die rol en maak er geen politieagent van.