We bedoelden het goed, mijn vrouw en ik. Bovendien is het verdomme bijna 2018. Het jaar waarin er geen onderscheid meer mag zijn tussen jongens en meisjes. We zijn immers allemaal reizigers. Het jaar waarin we allemaal moeten thuiswerken, ook als het niet sneeuwt. En het jaar waarin we allemaal veganistisch moeten eten. Ook wanneer je geen geitenwollensokken draagt en niet op Jesse Klaver stemt.
Eigenlijk zijn we zelf dol op een stukje vlees, een visje en een plak kaas op de boterham. Maar wij zijn de beroerdste niet. Tweede kerstdag, mijn ouders op bezoek, tijd voor een experiment. Bijkomend voordeel was dat we ons niet meer druk hoefden te maken om de uitverkochte stukken vlees in de supermarkt. Waar twee honden bij de Appie vochten om een been, ging Rick Evers met de wortels en witte bonen heen.
Toen ze aan tafel gingen zitten, waren ze nog hartstikke vrolijk. De tafel was mooi gedekt en klaar voor een Bourgondische avond met veel vlees en wijn. Tenminste, dat dachten mijn ouders. Ik vergeet dan ook nooit meer het gezicht van mijn vader toen mijn vrouw aankwam met een hapje vooraf. Vegan springrolls met plantaardige kruidenspread was wel het laatste wat hij had verwacht.
Over de rest van de avond wil ik eigenlijk niet zoveel kwijt. Behalve dat wortelsoep anders wordt ontvangen dan carpaccio. Ook vond ik het jammer dat mijn moeder de veganistische wijn over het smetteloze witte damast tafelkleed spuugde. Maar het was natuurlijk mijn schuld. Bij deze wil ik dan ook mijn excuses maken aan mijn ouders. Mijn goede voornemen voor 2018: meer vlees eten.
Meer foto's