Langs het oude klinkerweggetje wachten bergen suikerbieten nog steeds op transport naar de fabriek. Dan ben ik bij de gloednieuwe versterkte en veilige IJsseldijk. Het is een kleine wereld. Mistig, kil, grijs en nat. Maar dat mag de pret niet drukken.
Een hele sliert kieviten zie ik nog net door de mistflarden, maar van de vele roepende ganzen boven me is niets te zien. Ook de watervogels zijn alleen maar te horen. Hier bij het toeristenpunt ga ik vanaf de dijk naar beneden. Há, wat vreemd, de tafel is al gedekt. Geen idee wie dit op zijn geweten heeft. Witte wieven! Vast en zeker!
Beneden is het heel andere koek. De zandweg is haast onbegaan. Een magere verlepte buizerd zit op een paal, kramsvogels stil in een boom en de zoveelste grote zilverreiger vliegt op. Nog geen blauwe reiger gezien vandaag. Stop! Reeënsporen hier, maar ook andere interessante afdrukken in het zand. En daarginder een oud zitbankje met daarop de tekst –Geniet van wat de natuur u biedt–. Tja, inderdaad, en dat is nou juist wat ik doe…
Meer foto's