Het pad aan het begin van de wandelroute nodigt niet echt uit. Wel goed voor de kuitspieren. Door de sterk lemige bodem staat het overgrote deel van de heidevelden onder een neerslagspiegel. Grote groepen ganzen trekken naar het zuidwesten. Enkele watersnippen vliegen op. Een spin loopt over het water en klampt zich vast aan een pitrusstengel. Rechts, met hun mooie rode petjes, vliegt een grote groep barmsijzen.
Het begint te miezeren, ik neem toch maar de korte route binnendoor over het dichtgegroeide smalle paadje. Oeps, daar lag ik bijna op de grond. Het is behalve koud, ook nat en glad en … rood! Ik val bijna met de neus in de boter. Dat rode op die afgezaagde boomstronk is volgens mij rood bekermos, of toch de rode heidelucifer! Mooi man! Met de knalrode vruchtlichamen op de rand van de bekers zorgt dit prachtige korstmos voor een beetje kleur op zo’n grauwe winterdag.
Zulke kleine lichtpuntjes maken nou net het verschil. En dat is nou precies wat ik iedereen graag wil toewensen voor het nieuwe jaar. Lichtpuntjes, hoe meer, hoe liever…