Hij begint te beseffen dat hij veel doet vanuit zijn verstand en niet luistert naar zijn lichaamsgevoel. De meneer wil graag lekker in zijn lichaam zitten, dus dan komt na een aantal jaren vaak een signaal vanuit de ziel om dat te gaan regelen. Na een tijdje beseft hij dat hij zijn gevoel ervaart, maar er nog ‘gewoon’ overheen gaat. Hij voelt dus al wel meer wat Hij (= de ziel) met het lichaam doet en probeert te bereiken.
De meneer zit nu in een soort niemandsland; ik ben niet meer wie ik was, dus wie ben ik nu? Deze man heeft een groot verantwoordelijkheidsbesef en wil weer bijdragen aan de maatschappij. Hij denkt veel na over zijn toekomst; wat kan ik nog meer, welke baan zou beter bij mij passen, wat ga ik nu doen, wat moet ik nu? Hij krijgt nog niet veel antwoorden en duidelijkheid, dus raakt mogelijk vanuit ongeduld ook een beetje in paniek.
De ziel die naar vernieuwing zoekt, maakt zich soms los van een lichaam om zich dan opnieuw te verbinden. Dat doet ze dus niet alleen bij het sterven van het fysieke lichaam. In heilige geschriften noemen ze dit proces doodgaan en opnieuw geboren worden. Dat kan op vele manieren, heb ik ervaren.
Na een ontspannen middag merkt de man in de loop van de avond dat hij weer vele toekomstgedachten heeft en ‘Hij’ langzaam via de kruin uit zijn lichaam gaat. De man ervaart zichzelf zwevend boven zijn lichaam en heeft gedachten over dat hij dood is en dat hij moet kiezen voor dood of voor leven. Hij kiest voor het leven. Tijdens deze ervaring ervaart hij zijn overleden vader en hij praat met hem. “Dit ging zonder woorden, maar hij begreep me wel”. In de tussentijd is zijn lichaam behoorlijk koud geworden. Vanuit het ziekenhuis heeft hij rustgevende middelen meegekregen. Er gaan wat dagen overheen.
Opnieuw in de praktijk denkt hij weer aan de ervaring, zijn verstand (ikje) raakt weer wat in paniek en ik zie hem langzaam in zijn lichaam omhoog gaan. Ik maak met ziel en lichaam verbinding om ze bij elkaar te houden en zeg als vanzelf; ‘Dit is je lichaam, dit lichaam is jou gegeven’. Ik nodig hem, de ziel die hij is, uit om weer goed het lichaam te bewonen. Dat lukt prima. Ik zeg nog meer gebeden die hij en ik beiden kennen uit de kerk. “Ik zei ze altijd automatisch op, weet niet eens wat ze betekenen”, zegt de meneer. “Ja, dat ken ik ook”, zeg ik, “maar nu ga je vanuit de hemel (de ziel) de aarde ervaren.” “Uw Wil geschiede.” Langzaam went hij aan het feit dat hij een ziel in een lichaam is. De nieuwe geboorte is een feit. Stap voor stap verder groeien.
Reageer gerust; info@carolienjonkman.nl
Meer foto's