Werden eerdere albums nog met tussenpozen van een jaar uitgebracht, ditmaal nam de band bewust wat langer (ruim twee jaar) de tijd. En dat is te merken. De productie sprankelt, het geluid is meer gelaagd en veel liedjes nestelen zich al na één luisterbeurt in het geheugen.
De band ziet ‘Schorem Uut De Schiettente’ dan ook als een cruciale plaat. “Onze inzet was altijd om honderd keer per jaar te spelen. Dat lukt inmiddels goed. De boekingen voor volgend jaar stromen ook binnen. Maar we willen wel proberen te voorkomen dat we over tien jaar nog steeds in hetzelfde circuit van tentfeesten en zalen spelen. Andere optredens maken dit juist leuk. Daarom waren Tuckerville (festival van Ilse DeLange, red.) en Concert at Sea ook zo mooi. Daar stonden we ineens ook. Dat kwam door het succes van de single ‘Iederene hef een reden’. Toen kreeg ik een berichtje van Peter Slager van Bløf. ‘Nu snap ik het’, meldde hij.
We vallen wat Nederland betreft niet binnen een scene. Echte rockbands zijn er nauwelijks nog. Di-Rect, maar die zijn inmiddels ook flink poppy. Jovink is weg, Peter Pan Speedrock is weg. Dan blijft er weinig rock meer over. Dan kom je al snel in de metal terecht.” En met de boerenrock voelen ze zich ook niet verwant. “Wij zingen niet over trekkers, het is geen muziek door en voor boeren. We zingen in het dialect. En als we in Brussel hadden gewoond, dan hadden we in het Brusselse dialect gezongen. Maar eerlijk is eerlijk, qua onderwerpen waarover we zingen, kun je wel merken dat we uit Salland komen.”
Toch kun je ‘Schorem Uut de Schiettente’ niet omschrijven als een knieval voor de commercie. Ja, natuurlijk bevat de plaat enkele radiogeschikte liedjes zoals de verandarockers ‘Take it Easy’ en ‘Iederene hef een reden’ op, maar daar tegenover staan ook veel opzwepende rock’n rollers als ‘Sex, Drugs, Rock ’n Roll’ (geïnspireerd door een nummer van de Amerikaanse punkrockband Bikini Kill), ‘Golden Oldies’ en ‘Hamer Spieker Biele Boom’. Van het soort dat feesttenten doet dampen. De ontwikkeling zit ‘em met name in de rijkere productie. De details, de koortjes en het heldere, maar ook nog steeds gruizige geluid, waarvoor JB Meijers (The Common Linnets) zorgde. En de soms opzwepende piano- en orgelpartijen van Jeroen Sweers die op meerdere nummers meedoet.
Herman
Opvallendste tekst is die van ‘Pien in mien harte’, een voor Bökkers-begrippen zeer openhartige tekst over de jaren dat Hendrik Jan in Tilburg woonde en er niet kon aarden. Moeten we het zien als zijn ‘Hummelo’ (een tekstueel verwant nummer van Normaal)? “Nou, ‘Pien in mien harte’ is wel wat minder serieus, het gaat meer over zoep’n. En met de tekst ‘Zo kwam ik aan het zoepen, ik trok deur het ganse land, en oaveral was het gratis, want ik deu mie veur als muzikant’, maak ik ondertussen ook nog mijn hele carrière als muzikant belachelijk. Maar het was wel waar. In die jaren draaide het echt alleen maar om de drank. En Herman, de barman waarbij ik in het nummer telkens bier bestel, was natuurlijk Herman van Marktzicht in Heino. Die zat trouwens ook al in ‘Badstoffen gedrocht’ van onze eerste plaat.”
In deze tijden waarin iedereen zijn/haar onvrede via social media uit, waarop dan weer gereageerd wordt en volledig onbenullige onderwerpen zo ineens groot gemaakt worden, kon je er natuurlijk op wachten: ooit zou de morele verontwaardiging zich richten op Bökkers. Een band die zich nou niet bepaald als subtiel profileert. En dat gebeurde vorige week dus. Svetlana-gate. Via Facebook gedeelde foto’s van een gehavende Hendrik Jan, die in elkaar zou zijn geslagen tijdens een avondje stappen in Utrecht, zorgden voor flink wat reuring. Helemaal toen twintig uur later bleek dat het ging om een promoactie voor de clip bij single Svetlana, waarin Bökkers uit de doeken doet hoe het zo ver is gekomen. Grappen maken over geweld, dat mag van veel mensen niet, zo bleek. Hendrik Jan kan er vooral om lachen. “Ja, inderdaad, ik had dit eigenlijk al wel eerder verwacht. Bij sommige van onze teksten dacht ik al wel eens: dat moet de verkeerde niet horen.”
Linkse pröäties
De tekst van ‘Sex, Drugs, Rock ’n Roll’, het openingsnummer van de nieuwe plaat, spreekt wat dat betreft eigenlijk al boekdelen: ‘Ik koop geen zak veur linkse pröäties, blief met de poten van mien vrijheid of, bin niet veur niks in het bos goan wonen, zet alstoeblief die oogkleppen af’, een antwoord op de soms verstikkende politieke correctheid van nu. “Vrijheid van meningsuiting is voor mij een groot goed”, stelt Hendrik Jan.
“Daar hoort ook bij dat je overal grappen over mag maken. Het is ook een keuze om je te laten kwetsen. Ik kan de hele dag wel op Facebook zitten en met dood lopen ergeren aan alle onzin die voorbij komt, maar ja, dat doe ik dus niet. Ik kreeg een mailtje van iemand die vertelde dat-ie vroeger nogal tenger was en daarom vaak in het uitgaansleven het slachtoffer was van geweld. Maar ja, ik was vroeger zelf ook niet groot. Bij De Lampe moesten ze mij ook altijd hebben. En er was een man die vond dat we in de clip de spot dreven met mensen in een rolstoel. Maar ja, een andere kerel die in een rolstoel zat, mailde weer dat hij het heel erg grappig vond. Met name mensen uit Utrecht waren boos. Daar stonden we toen die zaterdag. Op een rootsfestival. Was echt heel leuk ook. Helemaal ons publiek niet, maar het sloeg wel aan. Ik denk dan: neem het toch niet zo serieus. Als we de single een week eerder hadden uitgebracht, hadden we het over Klazienaveen gehad. Wij zien het als een geslaagde publiciteitsstunt. En we gaan door alle commotie ook echt niet voorzichtiger worden.”
En zo dendert de Bökkers-trein verder. Van optreden naar optreden. Van zweterige feesttent tot festival. Ondertussen zingend over de geneugten van het leven. “En het gaat nog wel heel wat jaren duren, voordat we ons daar te oud voor voelen!”
Meer foto's