Toen wij R nog ietwat meewarig aankeken, haalde hij zijn telefoon uit zijn broekzak en opende hij zijn Facebook-pagina. Naar een voorbeeld hoefde hij niet lang te zoeken. “Hier, moet je horen: lekker op zaterdag met de boys naar voetbal, daarna met Bo rennen door de herfstbladeren #footballmom #soccerkids #dogrunning #autumncolours #lovelyweekend #lovemyboys #lovemylife.”
Ik heb het speciaal voor deze column nog even nagezocht, want na het uitspreken van de vierde hashtag lagen wij al gierend van het lachen onder de tafel. Volgens R heeft deze mevrouw trouwens gewoon een baaldag. Ze moest vroeg opstaan om haar veel te drukke kinderen bij de voetbalclub te droppen en die rothond moest ook nog even door de regen naar buiten. Maar ja, zo kan het niet op Facebook.
Mensen met het hashtag-virus maken niet alleen alles mooier dan het is. Ze beheersen ook de kunst om van iets alledaags iets heel speciaals te maken. Zo is bijvoorbeeld het eten van een cracker met kaas niet gewoon ontbijten. Het is: #breakfast #foodloverzzz #lazysunday #chillmodus #lovemyweekend. Uiteraard inclusief een foto van de bewuste Wasa-cracker met een fraai filtertje er overheen.
Waarschijnlijk waait het hashtag-virus vanzelf over. Tot die tijd lijkt het mij persoonlijk het beste om deze mensen gewoon te geven wat willen. Dus als ze gepoept hebben en er staat op Facebook: #lovelybrownie #shithappens #ffchill #stinkywinky dan klik je gewoon op het duimpje. #kleinemoeitegrootplezier. En door.
Meer foto's