Daar beneden lopen de sporen van een rupskraan. Het is wel drassig maar ik verlaat toch het pad en ga ook daarlangs. We zien wel. Vaak bu-j te bang. Er ligt een omgewaaide boom in de beek en door het opstuwende maaisel staat het water nu wel erg hoog. Met een grote zwaai word het obstakel door de hijskraan aan de kant gewerkt en nu buldert het water met groot geweld stroomafwaarts.
Diep wegzakkend in het veen ploeter ik verder. Waar ben ik aan begonnen. Om het natuurgebied te vernatten zijn de dwarsslootjes hier gedempt. Goed uitkijken dat ik niet weg zak in die baggerbende.
Het is nog wel een eind lopen maar gelukkig komen er zonnestralen op mijn pad. Langzaam trekt de ochtendnevel op en ziet de wereld er weer een stuk vrolijker uit.
Dan ben ik eindelijk bij de brug en heb weer vaste grond onder de voeten. Onder de brug, op de looprichel van de ecoduiker, zijn verschillende verse pootafdrukken te zien. Dassen, bunzingen en otters maken graag gebruik van deze onderdoorgang.
k Zal het sporenboekje er eens bij pakken…
Meer foto's