Kijk, een bankje. Tijd voor m’n appeltje. Wat een prachtig uitzicht hier. Het hoogteverschil is hier al snel zo’n anderhalve meter. In het zand is een paadje met verse hoefafdrukken te zien. Smalle en spits, die zijn van reeën. Achter mij de hoge bouwlanden en voor mij het dal van de Reest.
Het mooie kronkelriviertje is weer een beetje tot bedaren gekomen. Watersnippen vertrouwen mijn niet en vliegen weg uit de plas-dras vegetatie. Ook enkele wilde mannetjeseenden worden zenuwachtig. Langs het water trekken foeragerende groepjes zangvogels via wilgen verder naar zuid. Een buizerd ziet het van grote hoogte aan. Vaag hoor ik de roep van kolganzen en inderdaad daar komen ze in v-formatie aanvliegen.
Naast me, op de grens van hoog naar laag, staat een ooievaarsnest op een mast en iets verder een solitaire eik als mooie onderbreking in het rivierenlandschap. Een hopstruik heeft zich mooi naar boven geslingerd. Met rondom wat brandnetels en bramenstruiken zorgt het hoekje voor nestgelegenheid, beschutting en voedsel. Ik zal maar niet kijken maar wil wedden dat die reeën onder die boom liggen te rusten. Lekker uit de wind, in de luwte.
Door het geronk van een trekker achter me ben ik weer helemaal bij de les. De winterrogge als groenbemester word gezaaid. Achter de akker vliegen gaaien af en aan met het verzamelen van eikels. Hazen hebben genoeg van het lawaai en zoeken het verderop. Goed idee…
Meer foto's