Onderwerp is al gauw de vernieuwing in de politiek. Wat ik dan vond van het voornemen van het college daar om het budget voor bestuurlijke vernieuwingen te halveren. Om het te gebruiken voor het laaghouden van de ozb belasting, omdat er geen vraag naar is? De bus komt, we stappen in. In een ander gezelschap is er een ander gesprek.
Honderden mensen uit heel Nederland die samen op zoek zijn naar een antwoord op de vraag: hoe maken we de kloof tussen inwoners, politiek en ambtenaren kleiner. 95% van de bezoekers is burgemeester, wethouder, raadslid of ambtenaar. Via lezingen en brainstorm sessies wordt verteld over projecten overal in de lande. Medezeggenschap en zelf beslissingsbevoegdheid zijn woorden die overal rondzingen. In een van de zaaltjes staat de Raalter burgermeester te vertellen over het project ‘raad op pad’ in Raalte. Ook onze wethouders en ambtenaren lopen er rond.
Ik zit in de werkgroep ‘Bestuurlijke vernieuwingen’. Een bont gezelschap random Raaltenaren die allemaal iets willen doen om politiek, inwoners en ambtenaren korter bij elkaar te brengen. Ieder met zijn eigen specifieke kwaliteiten en netwerk, maar ook eigen gebreken. De grote gezamenlijke drijfveer is het willen verbinden van onderuit. Ons bewust van de vele leeuwen en beren op de weg, de deur openlatend voor elke mening, besloten via de plaatselijke belangen de kernen te benaderen, steun te krijgen om dan de raad transparant in te lichten van onze planne. En dan samen, inwoner, politici en ambtenaren, op zoek gaan via een paar bijeenkomsten naar projecten die geschikt zijn in een dorp of een wijk om als pilots te dienen. Projecten waar we dan samen kunnen leren hoe het in de praktijk bevalt, die zogenaamde medezeggenschap.
Bij een van de lezingen ’s middags refereert een bezoeker aan ‘raad op pad’ en wat hij daar ’s morgens van gehoord had. Zijn verhaal klopte niet helemaal en ineens vind ik mezelf terug, met een microfoon in de handen op het podium, een gepassioneerd verhaal te houden over dat onderwerp. Over hoe sceptisch ik eerst was, mij dat lang niet ver genoeg ging. Halverwege dat proces ingezien had dat, om iedereen mee te krijgen kleine stapjes veel beter waren. Het met de botte bijl inhakken niet werkt, veranderen niet alleen bij de politiek zit maar overal. Als ons proces bijvoorbeeld straks resulteert in een pilot waarbij ergens een buurt in Raalte zegt: ‘wij willen graag een nieuwe speeltuin, gemeente geef ons (een gedeelte van) het budget voor groenonderhoud in onze buurt, dat doen we zelf en we besteden het geld aan de speeltuin’, dat een ambtelijke apparaat helemaal niet zo werkt. Zij hebben die kosten op buurtniveau niet in beeld, zij zien leeuwen en beren vanuit hun professie over aansprakelijkheid, uitvoerbaarheid maar misschien meer nog als een knagen aan hun baan, terwijl het een veranderen van werken is.
Dat wij dus samen met hen en die andere partijen op zoek willen naar een invulling van die behoefte uit de maatschappij. Maar vooral genoemd hoe ik met bewondering zie hoe dat ambtelijke apparaat in Raalte haar best doet om mee te buigen met wat er om haar heen gebeurt, faciliteert. Het slagen van ‘de raad op pad’ voor een groot deel kan toewijzen aan de inzet en wil vanuit die organisatie. Maar ook aan politici die ronduit toegeven in het begin erg sceptisch te zijn geweest, maar nu ronduit toegeven graag verder te willen met het project zoals de fracties van LA en VVD laatst en public in de raadszaal deden. Dat schept vertrouwen over en weer. Het beschikbaar stellen door diezelfde raad van een nieuw budget voor dat proces, ondanks dat het geld kost, geeft ons allemaal vertrouwen dat we op de goede weg zijn. Als ik van het podium stap ben ik beduusd van wat ik allemaal heb gezegd. Zo´n spontane spreker ben ik normaal niet.
Op de terugweg in de bus schiet de vraag van Rimmert weer te binnen. Het collegevoorstel in O/W is niet meer dan een goedkope verkiezingsstunt. Scoren op korte termijn. Als je een budget vrijmaakt voor bestuurlijke vernieuwingen en het dan weer halveert, omdat het toch niet wordt gebruikt heb je zelf je werk niet gedaan. Je geeft nu een lolly aan je inwoners, maar houdt straks een stokje over waar je flink op moet kauwen.
Meer foto's