De regendruppels liepen als dikke tranen over de wangen van de kids. Kletsnatte kleding van de hulppieten en –sinten, het was in een woord triest, zo zou je denken. Maar toch…., toch zag ik regelmatig een glimlach op hun gezichten. Zeker wanneer we oogcontact maakten en ik ze een ‘dikke duim’ gaf of hen een handkus toezwaaide. Ze genoten van de vrolijke muziek en…. misschien ook wel van de aanwezigheid van mij, hun Sint.
Want eerlijk is eerlijk, de vele vrijwilligers en Pieten van de Sint hadden een mooi feestje in petto. De bankjes stonden klaar en het kinderplein was gereed. Sinterklaas kon komen. Toen…, toen trok men hierboven de luiken open en plensde het pijpenstelen. Zelfs hagelstenen daalden als confetti op de kindertjes neer. Soppend nat waren de meesten. Enkele verkleumde kinderen werden door papa of mama opgehaald, terwijl andere diehards bleven zitten tot het einde. Wachtend op pepernoten, die ook nog eens te lijden hadden gehad onder de luchtvochtigheid, máár vooral voor de ‘high five’, de ‘Box’ of een enkele ‘Dab’ van of met de Sint.
Eigenlijk had ik gewoon zin om ze allemaal een dikke knuffel te geven, een hug. Die hebben ze meer dan verdiend, alleen al omdat ze de regen en hagel getrotseerd hadden.
Even droom ik terug in de tijd…
Daar sta je dan met je goede gedrag, in de deuropening van De Zwaan. Terwijl donkere wolken zich boven de Kruisverheffing verzamelden en de regen als wijwater neerdaalde, was het aan Sint om naar het podium te gaan. Ook ik liep via ‘die douche’ naar de podiumwagen. Daar stond ik droog. Zo’n tweehonderd kinderen keken reikhalzend uit naar de Sint.
Weer of geen weer, de kids bleven waar ze waren, ze moesten en zouden de Sint zien. Sommige ouders hadden een vooruitziende blik gehad en een plastic zeil of jas meegegeven. Weer anderen hadden een fleurige kinderparaplu boven zich, terwijl de mijter van de hulpsinten duidelijk aan veerkracht had ingeboet.
Als de muziek begon te spelen kwam er gelukkig beweging in de verkleumde massa kids. Op de deunen van ‘hoofd, schouder, knie en teen’ gingen kleurrijke paraplu’s van links naar rechts en hoog naar laag.
Mijmeren
Terwijl ik lekker droog uit kon rusten op mijn zetel, gingen de gedachten naar De Johan Cruijff Arena en Gelredome. Niet dat ik de ambitie heb om daar ooit nog eens op te treden, maar mijn gedachten gingen uit naar het schuifdak. Daar konden ze namelijk bij slecht weer wél het dak sluiten en kon iedereen droog genieten. Dát kunnen we hier in Raalte helaas niet realiseren.
De schoen mochten de kinderen zetten. Meer dan verdiend. Ik hoop dat alle strooipieten alle schoenen hebben kunnen vinden en natuurlijk vullen.
Kinderen en ouders/verzorgers, mijn waardering voor deze ‘koude douche’. Warmte vanuit
mijn Sinterklaashart voor jullie allemaal. Toppertjes !
PS: Bestellen jullie tijdens de Koopzondag van het ROV, op 26 november van 13.00 –
17.00 uur, droog weer? Dan hebben we tijd om de selfies en andere kiekjes nog eens
dunnetjes over te doen.
Ik ben er, jullie ook?
Meer foto's