De dagen begonnen vroeg. Rond half zes schoof ik aan tussen de postbodes. Er werd nog stevig gerookt in de stoffige voorsorteerruimte. Ook toen had iedereen al een mening over het Nederlands elftal. Arie Haan op vier? Van de Kerkhof of Rensenbrink?
Eenmaal op de straat werkte ik alleen en leerde dat dat het best bij me paste. Daar had ik geen persoonlijkheidstest voor nodig.
‘Wil je koffie?’, vroeg de oude man in de deuropening. Er waren geen aanrechtkastjes in de kleine keuken. Alleen gordijntjes. Een vieze vaat stond in de gootsteen. Lege bierflessen naast de broodtrommel. Hij roerde Moccona in een mok kokend water. Staand staken we een sigaret op. Tabak kleefde aan zijn onderlip. Hij legde zijn vrije hand op mijn bovenbeen en wreef langzaam naar boven. Snel dronk ik mijn koffie op.
Een week later zwaaide de deur weer open. Ik bedankte beleefd en zei dat er veel post was. Later kwam ik de man nog wel eens tegen in het dorp. Ik herkende hem wel. Hij mij niet. De jaren kregen hem snel te pakken, zag ik. Een stok, later een rollator. En opeens was hij weg. Van de straat en uit mijn hoofd.
staging2.brettsnap.nl
brettcolumn@hotmail.com
Meer foto's