Beide gezichten laten zien dat de natuur bezig is haar mooie volheid weg te schenken omdat de winter, de dood voor de deur staat. Bloembollen worden onder de grond gestopt. Het leven wordt letterlijk en figuurlijk begraven. Maar niet voor eens en altijd, want ondergronds ontwikkelen zich uit de bollen en zaden nieuwe kiemen van leven. De natuur verliest haar leven om het straks in het voorjaar weer in alle uitbundigheid terug te winnen.
Het is niet toevallig dat juist in dit jaargetijde in de katholieke kerk Allerheiligen (1 nov.) en Allerzielen ( 2 nov.) wordt gevierd. Evenals de herfst is er hierbij sprake van twee gezichten. Op Allerheiligen wordt gevierd dat er door de eeuwen heen héél veel zalige mensen zijn geweest die Gods liefde gezicht en stem hebben gegeven. Sommigen van hen kennen wij bij name, ze zijn door de kerk officieel heilig verklaard (Franciscus, moeder Theresa,Titus Brandsma) maar de meesten bleven in de anonimiteit, alleen gekend door God en hun tijdgenoten. Maar het zij er héél veel. Een menigte die niemand tellen kan uit alle rassen, stammen en talen. Het vervult mij altijd weer met vreugde om de gedachtenis aan al die zalige mensen te vieren omdat zij het beste zijn van wat onze kerk door de eeuwen heen heeft voortgebracht. En dat mag ook wel eens worden gezegd en gevierd.
Maar de vreugde van Allerheiligen slaat de dag daarna op Allerzielen om in verdriet. Verdriet dat wij de lichamelijke aanwezigheid van zoveel zalige mensen moeten missen. Een lieve levenspartner, vader of moeder, oma of opa, broer of zus, een allerliefst kind, een goede vriend of vriendin: allemaal zalige mensen die wij dankbaar zijn om hun liefde maar die wij juist daarom zo node missen. Het is altijd weer ontroerend als op Allerzielen de namen van onze geliefde doden worden genoemd en er kaarsjes bij hun graven worden ontstoken. Maar op diezelfde dag klinkt ook de troostvolle bijbelse belofte dat onze dierbare overledenen aan gene zijde van de dood weer tot leven zullen komen in Gods hemels paradijs. Dat geloof vervult mij met troost en vreugde. Dat wens ik ook u graag toe.
Harry Bloo, pastor parochies H. Kruis en H. Lebuinus
Meer foto's