Zelf moet ik er niet aan denken om ooit een poets te nemen. Ik ben dol op schoonmaken. Als ik chagrijnig ben, geeft mijn vrouw mij een emmer met een sopje. Na twee vensterbankjes loop ik weer lachend door het huis. Soms baal ik er zelfs van als zij boven al gestofzuigd heeft. Dat zijn klusjes waar ik me enorm op kan verheugen.
Het lijkt erger te worden naarmate ik ouder word. Ik ga ook steeds meer spulletjes recht neerleggen. Laatst betrapte ik me er zelfs op dat ik de bierflesjes in de koelkast met het etiket naar voren draaide. Uiteraard nadat ik de koelkast helemaal van binnen en buiten had schoongemaakt.
Ik geloof niet dat mijn omgeving er veel last van heeft. Ja, misschien de glazenwasser die wel eens op mijn werk langskomt. Stikjaloers ben ik altijd als hij bij ons de ramen staat te zemen terwijl ik achter mijn pc op een tekst zit te zweten. Dus toen ik hem laatst de emmer uit zijn handen trok en zei ‘mijn eigen kantoor doe ik liever zelf’, keek hij wel even raar.
Ook de kinderen zie ik wel eens zuchten als ik ze weer eens vochtig doekje voor hun kamer in de handen druk. Volgens mij gaat het niet meer over. Gelukkig is mijn werk mijn redding. Daar móet ik wel iets anders doen. Ten minste, als de glazenwasser niet langs komt. En mocht het in de toekomst echt uit de hand lopen, dan neem ik gewoon een abonnement op Netflix.
Meer foto's