Bij de ingang van het reservaat wachten een paar mopperende toeristen mij op: “Bent u de boswachter?” “Nee dat ben ik niet.” “Nou hier staan we dan. Zijn we helemaal van de camping komen fietsen en nu is er hier helemaal geen fietspad. Ze strijken de subsidies wel op, maar doen er niks voor.”
Onderweg naar de vogelkijkhut zie ik alleen maar trekkende kleine koolwitjes op hun enkele reis zuidwaarts. Het is alweer bijna gedaan met de bloeiende heide en ook de klokjesgentiaan is op z’n retour.
Voorzichtig sluip ik tussen de schermen door naar de kijkgaten van de kijkhut. Niet veel te zien. Ja toch, daar drijven zes slapende wilde eenden op het water. Ze slapen met één oog open. Net als dolfijnen kunnen vogels met de helft van hun hersenen slapen en met de andere helft bij de les blijven. En daar scharrelen nog twee witgatjes hun kostje bij elkaar. Mooi om te zien, die kleine steltlopertjes.
Zo, even door het droge slootje en dan langs de kruidenrijke bosrand weer terug. Even kijken. Ja, daar op die rottende bramen, dat moet een bont zandoogje zijn. Lekker die nectar. Alle tijd om een plaatje te maken…….
Meer foto's