Dit Amsterdamse DJ-duo, bestaande uit oud-Luttenberger Jurry Oortwijn en ex-Haarlenaar Bob Kemper, maakt momenteel furore in de festivalwereld en het clubcircuit. Gewoon op de ouderwetse manier. Geen gemix, weinig dance, maar wel veel garagerock, grappige tracks, evergreens en rockklassiekers. Van The Rolling Stones tot André Hazes, van King Gizzard & The Lizard Wizard tot obscure sixties bands als 13th Floor Elevators.
Bob: “We staan vaak in het Skatecafé. Dat is een heel leuk cafe met een skatebaan in Amsterdam. En daar doet Normaal het bijvoorbeeld heel goed. Net zoals ‘Buona Sera / Oh Marie’ en ‘Een glaasje bier’ van André Hazes. Die nummers kunnen echt overal en zijn luchtige tussendoortjes. Uiteindelijk draaien we gewoon drinkmuziek waar je ook nog eens lekker op kunt dansen!”
SDOL – Haarle
Jurry en Bob stonden vroeger op het voetbalveld lijnrecht tegenover elkaar. Allebei mid-mid. “Maar Bob was groter dan ik en Haarle ook vaak beter dan SDOL. Eigenlijk vond ik hem een beetje een eikel”, vertelt Jurry droogjes. Bob grijnst. Het veranderde nadat de twee elkaar op een strand in Frankrijk tegenkwamen (allebei op weg naar hetzelfde festival in Spanje) en wat later ook op Vlieland, waar ze allebei vrijwilligerswerk deden tijdens het festival Into The Great Wide Open.
“We bleken dezelfde smaak te hebben. Het begon eigenlijk met een verzamelbox van vier cd’s met psychedelische rock uit de sixties. Die vonden we allebei te gek.” De twee raakten goed bevriend. En boden zich een jaar of vijf geleden aan om plaatjes te draaien tijdens (Lange Onder-)Broekrock in Broekland. Jurry: “Op festivals merkten we vaak dat de boel werd afgesloten door een techno-DJ. Vonden we kut. Dansen kan ook op gitaarmuziek. Dat konden wij beter, zo dachten we. Ik weet nog dat we aankwamen bij Broekrock. We wisten nog niet eens hoe de apparatuur werkte. Dat moesten ze ons eerst nog uitleggen.”
Uitpluizen
En zo rommelden ze een jaar of drie verder. Af en toe een feestje, af en toe festivalletjes, vooral een hoop lol. Maar langzamerhand begon het aantal boekingen te groeien. Dit jaar alleen hebben ze al 32 keer gedraaid. Deels geholpen natuurlijk door hun netwerk. Jurry zit in het marketingteam van poptempel Paradiso en Bob organiseert events voor grotere merken. Dat levert natuurlijk de nodige contacten op. “Wat we doen is eigenlijk helemaal niet zo bijzonder”, stelt Jurry. “We zijn geen Tiësto’s die de boel aan elkaar mixen en eigen muziek produceren. Maar we duiken er wel altijd diep in. Als we bij een band moeten draaien, pluizen we de hele scene waar die band uit voort komt uit. We draaien ook nooit de standaardhits.”
Jurry: “De grootste voldoening is het als mensen bij je komen en vragen welk nummer je net hebt gedraaid. En wat ook belangrijk is: we pakken alleen de dingen aan die we zelf leuk vinden. Festivals en bands waar we zelf ook naartoe zouden gaan. Het gaat niet om het geld. Heel vaak doen we dingen gratis. Maar dat betaalt zich vroeg of laat ook uit. Zo zijn we dit jaar ook op Best Kept Secret terecht gekomen. We hadden drie keer gratis gedraaid op een feestje in Utrecht. Een van die meisjes die dat organiseerde, werkt ook voor de organisatie van Best Kept Secret. Ze mocht daar een eigen punkcafé opzetten. Of wij dat niet wilden regelen, want zij was al druk genoeg en wij konden dat vast veel beter. Nou, dat was meteen goed.”
Update
En op dat Best Kept Secret, een soort luxe Lowlands voor de 25-plus festivalganger in het park van de Beekse Bergen, hebben ze zich dit jaar heel goed vermaakt. Drie dagen lang verzorgden ze het muzikale programma in hun eigen area. Met hulp van heel veel bevriende DJ’s, zoals Bella Hay, de dochter van Barry Hay (Golden Earring) en haar vriend Spike (van Di-rect) “In een review van 3voor12 van de VPRO werd onze area ook uitgeroepen tot een van de hoogtepunten van het festival. Man, het ging zo te keer. Ze waren aan het crowdsurfen. Bier door de lucht! We moeten onze draaiset vasthouden om te voorkomen dat alles omver viel. Op een gegeven moment knalde de mixer eruit. We konden niks meer. Er stond net een DJ te wachten, die had van tevoren een flinke ‘update’ genomen, en die wilde héél graag draaien. Echt héél graag.
Snel een nieuwe mixer geregeld. Dat duurde tien minuten. Het publiek bleef gewoon staan. Toen het eerste nummer werd ingezet, ontplofte de hele keet. He-le-maal van god los. Ze gingen zelfs door de vloer en stonden op het biljart, de bar en de speakers. We moesten de dag erop op het matje komen bij de materiaalman. Een hele preek. Hij deed net alsof we geen nieuwe mixer zouden krijgen. Gelukkig hadden we er al eentje met onze naam erop in een hoekje zien staan. We hebben zijn woorden maar gewoon geslikt. Alsof wij er wat aan konden doen. De directeur van het festival vond het eigenlijk allemaal prachtig. Zij wilden de wildste bar van het festival, die kregen ze ook!”
Bruiloftsfeestje
En natuurlijk is het gaaf om op Pinkpop en op Lowlands te draaien, maar kleine feestjes zijn net zo leuk. Zoals die ene keer dat ze op een bruiloftsfeestje in een tuin in Luttenberg stonden en moesten ophouden toen de politie het feest kwam afblazen. “Een echte bucketlist hebben we niet. Toen we begonnen was de Zwarte Cross wel echt een doel. Maar we hebben nooit zitten bellen om ergens te komen. Zo belandden we na Eurosonic Noorderslag in een nachtcafé en daar wees een kennis ons een boeker van de Zwarte Cross aan. Daar zijn we toch even mee gaan praten. We zaten al heel goed in de olie. Samen nog dropshots gedaan. Maar de dag erna wisten we echt niet meer waar we het nou over hadden gehad. Een paar weken later werden we door hem gebeld. Het ging door! We hadden het blijkbaar afgesproken en hij wist het nog wel!”
Meer foto's