Onder de vlag van zijn tattooshop ‘Tuig’ zet hij bovendien neptatoeages op feesten en festivals. Alleen dit jaar is Tuig al zo’n zeventig keer geboekt. “Sta je op een literair festival en komt er ineens een vrouw van over de vijftig bij je met de vraag of je ook een dolfijn op haar kont wilt zetten.”
Ronald startte jaren geleden met zijn toenmalige vriendin een bedrijfje op het gebied van mode en interieurdesign. “Zij deed de modeacademie en hield zich dan ook voornamelijk met mode bezig. Ik maakte bijvoorbeeld van oude spijkerbroeken poefjes en kussens. Daarnaast bouwde ik ook meubels. Dat ging zo goed dat ik stopte met mijn opleiding aan de kunstacademie. We waren allebei festivalfanaten en bouwden zodoende ook een netwerk in die wereld op.” Nadat die relatie zo’n vijf jaar geleden ten einde kwam, ging Ronald alleen door. Hij bemoeide zich met de aankleding van Pedro Pico Pop en werd op een gegeven moment ook gevraagd door Ribs & Blues. Dat was het begin van zijn eigen bedrijf Ro-Enzo.
Zijn portefeuille kreeg een enorme boost toen hij met het idee voor Tuig (Tijdelijke Uitspatting van Inkt en Gezelligheid) kwam. “Ik kon ergens duizend speciale stiften opkopen. Heel erg geschikt voor het zetten van tijdelijke tatoeages. Dat leek me leuk. Ik had genoeg mensen in mijn netwerk die me konden helpen: illustrators, maar ook échte tatoeëerders. Daarmee kwam ik op Lowlands terecht en toen ging het hard. Bovendien mocht ik daar ook al snel een deel van de terreinvormgeving doen. Het is een kleine wereld en daarna volgden Pinkpop, Paaspop en Extrema.”
Popcorn Time
En zo heeft hij nog meer concepten ontwikkeld. Daarbij gaat het meestal om area’s op een festivalterrein met een eigen thema. Momenteel bouwt hij bijvoorbeeld een midgetgolfbaan voor een stukje interactief totaaltheater op festivals. Ook het concept Dixieland heeft hij verzonnen. “Dan denk je een dixie, zo’n toiletunit, in te lopen, maar blijkt die een poort naar een verder volledig afgeschermd deel van het festivalterrein te zijn. Waar dan een apart feestje aan de gang is.”
Waar hij ook flink mee scoort, is het concept Popcorn Time. “Ik had een plan ontwikkeld voor het Solar Weekend bij Roermond. Maar toen ik daar de boel aan het opbouwen was, keurde de brandweer het af. Teveel karton. Ik balen, maar de organisatoren ook, zij hadden het immers goedgekeurd. Toen hebben we een kratje bier gepakt en appeltaart gekocht en zijn we gaan brainstormen over hun jaarlijkse festivalthema ‘film’. Binnen 24 uur hadden we het concept voor Popcorn Time bedacht en uitgevoerd. Van bij elkaar geraapte pallets en stof hebben we allemaal ligbaden gebouwd. En die hebben we laten vullen met 5,5 kuub popcorn. De bakker had zijn hele familie opgetrommeld om dat op tijd af te hebben. Toen het festival eenmaal was begonnen, wilde iedereen er natuurlijk in!”
Antikraak
Zijn werkgebied is Nederland, Duitsland en België. Laatst werd hij ook gevraagd voor een festival in Italië, maar daar moest hij door tijdgebrek nee tegen zeggen. Misschien een volgende keer. Ronald kan er, aangevuld met de opbrengst van zijn activiteiten als decorbouwer (voor onder andere Tivoli in Utrecht), van rondkomen, maar hij leeft ook goedkoop, stelt hij meteen. Eten kan op festivals wel. Hij woont antikraak en zijn bus rijdt op gas. Die festivalwereld is natuurlijk ongezond, maar hij kijkt uit. Hoewel op sommige festivals ook achter de schermen wel eens wat stimulerends wordt gebruikt om de lange werkdagen vol te houden, houdt hij daarbij de boot af.
En natuurlijk wordt het na verloop van tijd ook gewoon werk en gaat de romantiek er een beetje van af. “Zo was er een festival, ik noem liever geen naam, waar alle medewerkers zich aan een enorme lijst met regels moesten houden. Een spoor van je auto was al goed voor een boete. ‘Ja, hallo, jullie hebben me zelf gevraagd’, denk je dan wel. En soms kom je inderdaad wel eens dronken en/of irritante bezoekers tegen maar dat hoort er eenmaal bij.”
Golden Earring
Maar hij bedoelt dat verder niet negatief, want: “Ik leef de droom. Ik mag mijn handjes dichtknijpen. En je maakt leuke dingen mee. Zo deelde ik ooit een kleedkamer met een stel oudere kerels. Beetje mee lullen. Toen ze wegreden, vroeg iemand die bij me was of ik die lui niet kende? ‘Nee’. ‘Dat was The Golden Earring!’ Ik had echt niks in de gaten gehad! Ik spreek ook nog wel eens mensen van vroeger, van de bouwmarkt, waar ik nog een tijdje heb gewerkt. ‘Wat jij meemaakt in een weekend, daar doe ik een jaar over’, zei daar iemand laatst nog.” Maar, dat wil hij maar benadrukken, hij is en blijft een nuchtere oosterling. “Als ik pallets nodig heb voor een project, rijd ik naar Bouwbedrijf Vosman in Raalte. Daar heb ik vroeger nog stage gelopen. Bertus, die kent me wel: ‘Hier heb je de sleutels van de heftruck, red-oe d’r verder maar met!’ Dat vertrouwen, dat sfeertje, dat is het mooie van het oosten!”
Modeshow
De tatoeages van Tuig blijven ongeveer twee tot drie dagen zichtbaar en zijn zeer gemakkelijk afwasbaar. “We hebben laatst ook meegewerkt aan een fotoshoot bij een verzorgingshuis in Eindhoven. Moesten we onze tatoeages zetten op mensen van 90 jaar. Best lastig, in verband met de rimpels. En zo zijn we ook een keer uitgenodigd voor een modeshow van Jean Paul Gaultier (bekende modeontwerper, de oogappel van Madonna, red.). Daar moesten we de modellen die geen tatoeages hadden er een paar geven. We kwamen in een totaal andere wereld terecht. Hele tafels voor onszelf, alles erop en eraan! Inmiddels worden we ook ingehuurd door het Amerikaanse schoenenmerk Sperry. Daarvoor zetten we onze tatoeages op leer. Dan wordt het dus echt tatoeëren.”
Zie verder: staging2.Ro-enzo.com, staging2.facebook.com/roEnzoo en staging2.instagram/ro_enzo/
Meer foto's