Slijters zijn daar niet blij mee. Die vinden het oneerlijke concurrentie als de klant bij de kapper een wijntje krijgt. Ik vind dat nogal gezeur. Er zullen namelijk maar weinig mensen zijn die de slijter links laten liggen omdat ze tijdens het opscheren van hun nek al een droge rosé hebben gedronken. En anders pak je als slijter die kapper toch gewoon terug door bij een krat bier een gratis knipbeurt aan te bieden.
Wij zijn als consument natuurlijk de grote winnaar van al die flauwekul. Overal krijg je eten en drinken aangeboden. Waar ik vroeger zelf koffie moest zetten als ik zin had in een bakkie, fiets ik tegenwoordig naar dorp en wip ik even een kledingwinkel in. Thuis heb ik een notitieblokje waarin ik precies bijhoud waar ik een gevulde koek krijg. Of een mergpijp.
Toch kan het ook te ver gaan. Toen ik laatst even naar het dorp fietste voor tandpasta, brood en filet american, kwam ik zo dronken als een aap thuis. En probeer dan nog maar eens uit te leggen dat je echt niet in de kroeg hebt gezeten. “Dus ik moet geloven dat je bij de ETOS drie halve liters aangeboden kreeg, bij de bakker op de hoek gluhwein en bij de slager geen plakje worst, maar iets tegen de dorst?”
Het wachten is nu op de webwinkels. Die zijn namelijk weer aan zet. Heel leuk natuurlijk die ‘same-day-delivery’ maar je krijgt geen gevulde koek bij je overhemd online. Ik foeterde laatst per ongeluk de bezorger van PostNL uit omdat hij me geen koffie aanbod toen hij een pakje kwam bezorgen. Het loopt uit de hand.
Meer foto's