Ik ben al vroeg op pad en hoop op het zien van wilde zwijnen aan de randen van de uitgestrekte loofbossen.
De bodem langs het fietspad en de bosranden is duidelijk omgewoeld door de zwijnen. Ze zijn dus in de buurt. Vanaf het hoogste uitkijkpunt op de heide heb ik meer zicht op de omgeving. Maar helaas, er is niets meer te zien. Extra vroeg opstaan is al veel te laat. De beesten zijn schuw en hebben zich alweer diep verscholen in het bos.
Een paartje buizerd schroeft zich vanuit het naaldbos omhoog. Roodborsttapuiten ruziën om het beste plekje in het dode boompje. Veldleeuweriken zoeken al zingend de hoogte en laten zich als een parachute weer zakken.
Hee, wat is dat daarginds. Een paar reeën of zijn het schapen? Het is wel heel ver weg, even de telescoop erop. He? Dat kunnen nog wel eens moeflons zijn. Van dit kleinste in het wild levende schaap zijn er in ons land een stuk of driehonderd. Heel even heb ik één ram en vijf ooien kunnen tellen.
Terwijl deze exoten zich terugtrekken in de bosjes komt van achter mij een kudde schapen deze kant op. Een Border Collie en Duitse herder volgen de commando’s op van schaapherder Johannes. Met zijn schapen is hij op doorreis naar zijn wekelijkse praatje voor toeristen. Johannes lijkt gezien zijn kledingkeuze immuun te zijn voor tekenbeten.
Moeflons, ik had ze nog nooit in het echt gezien…. Mooi man!
Meer foto's
