Door Gerlant Zielman
Politiek in 2017. Er is veel veranderd in de laatste tien jaar. Sociale media heeft er voor gezorgd dat ‘Jan met de pet’ mondiger is geworden, makkelijker met loze kreten de publieke opinie bespelen kan. Hoe daar als politieke partij mee om te gaan is een lastig vraagstuk voor iedereen. Dat er wat gebeuren moet is iedereen wel duidelijk.
De raad zelf? Ze gaven in Raalte van de week weer een onmiskenbaar staaltje zelfingenomen oude politiek weg. Voorafgaand aan de vergadering reikte de burgemeester aan een groep inwoners die de cursus ‘Politiek Actief’ gevolgd hadden een certificaat uit. Op mijn tijdlijn kwam het volgende voorbij “Certificaat in the pocket! Nu een interessante raadsvergadering”.
De vernieuwing ingezet door het thema ‘raad op pad’, en dan als sluitstuk Nieuw Heeten, was aanleiding om er een half uur over te vergaderen. Elke partij moest er even zijn plasje over doen om allemaal hetzelfde te zeggen. De Zwarteweg is daar een punt van aandacht, daar moeten we op korte termijn wat aan doen. Gelukkig kwam er nuancering door Nieuw Heetenaar Mark Kampman. “Ik zie liever een goede oplossing dan een snelle oplossing”. Iets wat door het college onderstreept werd.
Het wonen van wethouder Gosse Hiemsta in Deventer, daar moet de raad toestemming voor geven. Dat is zo geregeld bij wet. Een wethouder woont in de gemeente waar hij werkt tenzij… De wetgeving is uit het jaar nul en in de huidige tijd van decentralisering hoog nodig aan vervanging toe. Gosse is nu al tig jaren wethouder in Raalte en aangetrokken om zijn dossierkennis over die decentralisering. Elk jaar komt deze vraag weer langs. Elk jaar weer de beschamende vertoning dat elke politieke partij er wat van zeggen moet en dan in de hoop dat er in de pers over geschreven wordt. Een half uur vergaderen over niks. Die toestemming zou de raad ook kunnen geven voor vier jaar aan een stuk en zich bezig gaan houden met belangrijker zaken.
Wethouder Van Loevezijn moest met de billen bloot. Hij heeft verzuimd een rapport over koopstromenonderzoek in 2015 door te sturen naar de raad. Een van de raadsleden heeft dit nu toevallig ergens gegoogeld en nu was het hek van de dam. De oppositie rook bloed. Het had misschien van invloed kunnen zijn op het besluit over betaald parkeren. Niet dat het dat deed, ik heb het rapport hier in een artikeltje eind 2015 genoemd als zijnde ‘een verkwisting van centen’. Werkelijk, er stond niks nieuws in. Ik had het gelezen omdat de ROV het deelde via sociale media en ermee schermde dat het voor het afschaffen van betaald parkeren zou pleiten.
Van Loevezijn is nu al een aantal jaren wethouder en heeft veel geleerd. In het begin vond ik hem een waardeloze wethouder. Geen leider maar een ambtenaar tussen de ambtenaren, een managende manager tussen de managers. Jacques is nog steeds geen charismatisch politiek leider, maar wel een betrokken bewindspersoon. Zijn reactie op de vraag in april waarom hij dat rapport niet door had gestuurd en of hij het überhaupt kende was niet al te sterk, maar zijn optreden in de raad deze week wel. Hij bood excuses aan, niet één keer, niet twee keer maar meerdere keren, terwijl de oppositie maar door bleef emmeren.
Twee uur en vijfentwintig minuten heeft het hele circus geduurd. Een in mijn ogen belachelijke vertoning, waarvan ik na een kwartier al de uitslag heb voorspeld op sociale media, terwijl ik thuis achter m’n scherm mee keek. In mijn ogen werd hier aan een staaltje blinde zelfverheerlijkheidspolitiek gedaan, waarbij je je af moet vragen: wat vindt de kiezer daarvan?
Ik heb het de volgende morgen nog even nagekeken. De cursist meldde op tijd naar huis te zijn gegaan, nog nooit zo’n circus had mee gemaakt… Ik durf rustig te stellen: Als die politici niet gauw wat beters verzinnen om zich te profileren voor de verkiezingen in 2018, komen er nog minder naar de stembus en hebben zij de plank, hun missie, goed gemist afgelopen vier jaar.