Een afspraak in Zutphen, lang geleden gemaakt en vorige week was het zover. Door het zonnige weer bedenk ik dat ik op de motor ga maar ook dat ik op de terugweg eventjes ga afkoelen en relaxen bij zwemplas Busloo net achter Deventer. Vroeger kwam ik daar vaak samen met vrienden. Samen met the boys achter de meiden aan. Jong zijn en genieten. Overal rond de plas horeca en aan zon noch schaduwplekken geen gebrek.
Moet alleen het stukje zin met ‘afgelopen week was het zover’ er uit.Jeugdherinneringen, maar wel goeie. Aangekomen zoek ik een plekje dat mij aanstaat en installeer mij na een verkoelende zwembeurt ergens in de schaduw. Denk nog wat na over mijn afspraak en kijk ondertussen wat rond. Weinig jeugd, vooral oudere mensen maar dat zal waarschijnlijk het tijdstip zijn.
Een jonge vent op een meter of twintig afstand kijkt naar me, valt me op. Dat gebeurt vaker. Mensen die mij kennen maar ik hen niet. Op een gegeven moment gaat hij naar de horeca zo lijkt het en in het voorbij gaan kletsen we oppervlakkig over dit en dat. Als hij terug komt heeft hij koffie bij zich voormij. Ik ben verbaasd, maar vereerd. Wat attent, en al pratend over thuis, de kids en mijn stukkies hier, gaat hij zijn spullen halen en komt bij mij zitten. Hij is 21, boerenzoon en komt uit Twello weet ik al gauw. Timmerman in het dagelijks leven, maar nu in de ziektewet door een blessure. De tijd vliegt, maar na een half uur vraagt hij uit het niets: “ik vind je leuk, mag ik je pijpen?”
Ik wist niet wat ik hoorde, dacht dat ik hem verkeerd verstond. Dus ik vraag verbouwereerd, wat zei je?
Mijn hersenen draaiden overuren: hoe hier mee om te gaan, wat moet ik hier mee? De cineast in me reageert al gauw met ‘ach ja, als ik jou daar een plezier mee kan doen, ik ben d’r nu toch’.
Eén keer eerder heeft een man mij verteld iets seksueel met mij te willen. Ik was eind 20 en genoot van het leven en mijn vrije bestaan. Een leuke vent in Zwolle in de kroeg ontmoet. We werden vrienden, kroegmaatjes en ontmoetten elkaar elke zondagavond in de bioscoop waarna we aan de overkant in het café een gezellige nazit hadden. Bomen over van alles en nog wat en ondertussen de vrouwtjes bespreken die voorbij kwamen. Tenminste zo beleefde ik dat. Soms gingen we samen uit en op een gegeven moment ergens op een terras verklaarde hij mij de liefde…
Ik heb hem na mijn weigering nooit weer gesproken. Hij wilde zelfs niet meer met mij in de auto mee naar Zwolle. Ik was een klootzak omdat ik hem zolang aan het lijntje had gehouden. Wat hij even vergeten was, dat dit hele scenario niet in mijn denkbeeld paste.
De jongen tegenover me, ik kijk hem aan en vraag me af hoe nu te reageren. Ik zie zijn ogen en zie een heleboel kwetsbaarheid. Maar blijf me ook verbazen over zijn vraag en vraag me af hoe hij dat voor zich ziet, dus ik maak het af met een wedervraag. “Moet dat hier en nu gebeuren of wat is de bedoeling?”
We raken in een goed gesprek en hij vertelt op mannen te vallen, het liefst een paar jaar ouder, maar dat het zo verschrikkelijk moeilijk is om de juiste te vinden. Als hij naar speciale clubs voor homo’s gaat voelt hij zich niet thuis. Van die overdreven relnichten die daar rondlopen. Gewoon midden in de maatschappij overkomt hem regelmatig dat een mooie meid toenadering zoekt. Dat wijst hij netjes af. Zijn familie weet dat hij op mannen valt en heeft er geen enkele moeite mee.
Ik val hem in de rede. “Waarom vraag je mij zo plompverloren dan om ordinaire seks?” Het antwoord is voor mij een hardere leerschool dan mijn ervaringen hiervoor. “Ik ben een gewone jongen volgens de maatschappij. Ik ‘val’ op jongens en dat is heel normaal, maar als ik in iemand investeer hoor ik altijd veel te laat pas hoe de vlag er werkelijk bij hangt. Daarom bescherm ik mijzelf door voordat het echt gezellig wordt deze vraag te stellen, ik dacht even door jou reactie eindelijk beet te hebben.”
In gedachten ga ik mijn jeugd door. Er waren twee soorten. Jongens en meisjes. De een flirtte met de ander en die joeg dan weer op haar. Of ging dat andersom?
Al die zogenaamde openheid van tegenwoordig ten spijt. Ik snap nu best zijn vraagstelling en kom er zelf ook wel mee verder. Maar hij?
Meer foto's