De docent van de leerlingen kreeg weleens te horen: “mag ik eens iets zelf bedenken om te maken? Of mevrouw ik zou graag eens dit willen maken met dat materiaal”.
Deze expositie was de uitgelezen kans om de leerlingen de kans te geven om te ontdekken wat ze eigenlijk in creatieve en artistieke zin allemaal in huis hebben. Sommigen gingen zonder vooropgezet plan meteen aan de slag. Potten verf werden gepakt, hout gezaagd en de lijmpistolen startklaar gelegd. Anderen vonden het toch wel lastig. Een wit A-viertje om wat ideetjes te schetsen bleef blanco. Een bak vol met tijdschriften om lekker in te bladeren zou wellicht ideeën geven. Het is lastig om van niets iets te maken. Langzamerhand toch maar op zoek naar mooie afbeeldingen. Want uiteraard moet er wel iets moois gemaakt worden. Al knippend en scheurend ontstond een grote verzameling afbeeldingen, een mooi uitgangspunt voor een collage.
Voor de docent was het ook een uitdaging om leerlingen de vrijheid te geven om zelf iets te bedenken. Na 2 jaar begeleiding zie je vaak al hun eigen voorkeuren voor bepaalde materialen, technieken en werkwijzen tot ontwikkeling komen. Je herkent in de leerlingen de verstokte tekenaars, de houtbewerkers en, in positieve zin, de experimentele kliederaars.
De enige eis die gesteld is, is dat ze trots moeten zijn op wat ze hebben gecreëerd. Het is hun werkstuk, hun meesterwerk. Het meesterwerk dat ze met trots mogen exposeren. Daarom nu: 2ART EXPOSES!
Meer foto's
