Toch ging de gemeenteraad overstag. Een onbegrijpelijk besluit waarvoor slechts één verklaring te bedenken viel: het voorkomen van gezichtsverlies voor bestuurlijke ‘alleskunner’, Wout Wagenmans. Dat het algemeen belang de grote verliezer zou zijn, was toen al zichtbaar. Op hoger politiek niveau (provincie) was toen immers al duidelijk dat gemeenten als Raalte zouden moeten afboeken op grote hoeveelheden industriegrond.
Enkele weken geleden berichtten de media dat Raalte nog vóór 1 januari 2018 moet aantonen dat vraag en aanbod van industriegrond met elkaar in evenwicht zijn. Zo niet, dan moeten bedrijfskavels worden afgeboekt. Het is voor niemand aannemelijk dat iets wat in vijftien jaar onmogelijk is gebleken, nu plotseling zou lukken. Tenzij? Tenzij hij/zij nog in sprookjes gelooft.
De verkoper van de 2,7 hectare heeft het sluw gespeeld door zijn grond te verkopen aan een argeloze, welwillende wethouder. Een wethouder overigens die met deze aankoop geen enkel financieel risico loopt. Het risico ligt, zoals altijd, bij de Raalter inwoners. Zij krijgen in het voorkomende geval de rekening van het afboeken op hun bordje. Die komt dan bovenop de nu al hoge stapel rekeningen van de andere bestuurlijke blunders op dit dossier.
De gemeenteraad heeft vorig jaar, toen zij met de verkoop instemde, laten weten nog in 2017 bij het college te zullen navragen hoe het zit met de verkoop van industriegrond op De Zegge VII. Ik ben benieuwd naar de vragen en antwoorden.
Hans de Kort
Raalte
Meer foto's