Het leukste obstakel was misschien nog wel The Blob. Een enorm half opgeblazen kussen onder een hoge toren. De ene persoon gaat voorop het kussen liggen en de andere springt vanuit de toren achterop het kussen. En inderdaad, dan word je dus gelanceerd in het water. Ik deed dat ook altijd met mijn kinderen op een springkussen, maar andersom lukt dat natuurlijk nooit.
Volgens mij is dat de grote kracht van Wipe Out. Het was belachelijk druk. En stuk voor stuk waren het mannen van mijn leeftijd. Mannen die op zaterdag hun kinderen moeten vermaken op het springkussen van het plaatselijke dorpsfeest, maar daar niet iets voor terugkrijgen. Ja, blije kindersnoetjes. Maar op een springkussen voor kinderen kunnen wij niet dezelfde lol hebben.
En daarom doen wij mannen, dertigers en veertigers, mee aan Wipe Out. We trekken daarvoor rustig in april onze zwembroek aan en laten tieners met een bijbaantje ons precies vertellen wat we moeten doen. Dus als wij met een kikkersprong op vier grote rode ballen in het water moeten springen en dan een bel moeten luiden, dan doen wij dat.
Toen het weekend voorbij was, namen wij weer onze gebruikelijke rol aan. We kleden ons ’s ochtends netjes aan en zijn weer keurig die teamleider, die logistiek manager en die communicatieadviseur. We moeten weer een jaar wachten voordat we weer even kind mogen zijn. En tot die tijd gaan we gewoon af en toe met onze kinderen naar een springkussen.
Meer foto's