Tino is een echt sportmens. In zijn jeugd in Raalte was het voetbal. Hij begon in de spits, maar zijn positie zakte na verloop van jaren steeds verder naar achteren. Hij voetbalde een jaar in het eerste van Rohda en daarna drie jaar in het eerste van Steenwijk, waar hij tijdelijk naartoe was verhuisd in verband met zijn opleiding aan het CIOS in Heerenveen. Als voetballer was hij nooit een typisch haantje, zegt hij. En als tennisser was hij dat ook niet. “Daar ben ik te sociaal voor”, stelt hij. Hij begint te lachen. Het blijft even stil. “Totdat ze me te na komen, dan wel!”
Na het afronden van zijn studie ging hij aan de slag als trainer van IJVV in IJsselmuiden. Hartstikke leuk, maar het betekende dus ook dat hij zijn geld bijna altijd in de avonduren moest verdienen. “In ’79 besloot ik daarom om hier op Ramele tennisles te gaan geven. Dat kon ook overdag. De vereniging was net begonnen en het tenniscentrum net geopend. Niemand kon hier tennissen. Op het CIOS had ik echter al flink wat trainingen gehad. Ik had bovendien in mijn tienerjaren nog les gehad van meneer Jonker van RTV Raalte en had jaren later ook nog eventjes les gegeven in Luttenberg. Ik was in elk geval beter dan de mensen aan wie ik les moest geven! Tennis was in de mode geraakt. De belangstelling was enorm. Jong en oud, man en vrouw. Zo groot dat ik het al snel niet meer in mijn eentje af kon. De belangrijkste les die ik had voor nieuwe tennissers? Geniet van de sport, je hoeft er geen kei in te zijn!”
Ondernemer
Maar ook voor Tino begonnen na verloop van tijd de jaren te tellen. In ’94 nam hij daarom de exploitatie van het tenniscentrum over. André Mekers ging in plaats van hem als tennisleraar aan de slag. “Voor mij was het een sprong in het diepe. Ik was ineens ondernemer. Maar ik had een vriend die accountant was en die hielp me met de administratie. En ik had er al zo lang gelopen dat ik natuurlijk geen volledig groentje meer was.” Hij is er eerlijk over, een echte barman is hij nooit geweest. “Het is niks voor mij om de hele avond aan de bar te staan lullen. Ik houd echt wel van een biertje, maar die dronk ik meestal ergens anders. Niet in mijn eigen zaak. Maar van de bar moesten we het hier ook nooit hebben. Het meeste geld kwam binnen met de verhuur van banen.”
Met veel plezier denkt hij terug aan de Klungeltoernooien, toernooien voor de beginnende tennissers. “Van tien tot vier tennissen, daarna de radio snoeihard aan. Met Hazes. En dan door tot een uur of acht. Hartstikke mooi. Ik kan me ook nog Martino-toernooien herinneren. Die werden georganiseerd door mijn maat Martin en ik. Daar deed ook alles en iedereen aan mee. Na afloop stond het biljart vol met prijzen. Iedereen gaf wel wat. Er was zelfs een lid dat jager was en dat hier dan aankwam met een stok waaraan allemaal konijnen hingen die hij had geschoten. Ook als prijs. Dat kon toen allemaal nog.”
Nomaden
Maar ook herinnert hij zich de internationale Satellite-toernooien. Voor aanstormend internationaal talent en tennissers die met dergelijke ‘schnabbeltoernooien’ hun brood probeerden te verdienen. “Echte nomaden. Van die jongens die bijna in hun auto leefden. Die zaten hier dan op motorkappen hun rackets te bespannen. Maar onderschat het niet. Er deden heel wat jongens mee die later heel bekend zijn geworden. De Rus Marat Safin bijvoorbeeld.”
Hij deed het al een tijde wat rustiger aan. De exploitatie van het centrum is nu alweer enkele jaren in handen van het bedrijf Approach (dat ook tenniscentra heeft in Emmeloord, Wierden en Eibergen). De laatste jaren werd Tino als ZZP’er ingehuurd. En nu? Tsja. Dacht u dat hij stil ging zitten? “Nee joh, ik ben een sporter. Dus ik zal mijn vrije tijd ook sportief invullen. Met golf, hardlopen en wielrennen. En ik ben natuurlijk ook nog getrouwd met Greet. In september hebben we nog ons 25-jarig huwelijk gevierd!” En laten we het natuurlijk niet vergeten: hij blijft ook gewoon tennissen. “We hebben hier zelfs ooit een lid gehad dat weg ging omdat hij zich te oud voelde, maar na zijn tachtigste het racket toch weer oppakte. Da’s het mooie van tennis, dat kun je je hele leven blijven doen.”
Op donderdag 20 april krijgt Tino een afscheidsreceptie aangeboden. Tussen 19.00 en 21.00 uur is iedereen die ooit met hem van doen heeft gehad welkom voor een hapje en een drankje.
Meer foto's