Door Hasan Kaddour
Wij, Syrische vluchtelingen, hebben slechte ervaringen met ‘verkiezingen’ vanwege de dictatuur die eigenlijk alleen maar destructief is. Eens in de zeven jaar wint de dictator de verkiezingen, eerst vader, later zoon. Wij zijn Syrië ontvlucht omdat daar een oorlog woedt waarin we in basis stemrecht bevechten.
Wij, Syrische vluchtelingen, zijn heel benieuwd naar waar dit land vanaf woensdag naar toe gaat. Spannend. Hoe ziet onze toekomst in dit land eruit? En die van onze kinderen?
Dat lot hier ligt niet in handen van de leiders van dit land, maar in handen van jullie, de mensen die mogen stemmen. Via die weg wordt er besloten over belangrijke zaken als gezondheidszorg, werk en studie, milieu, de hoogte van belastingen, noem maar op.
Jullie staan in de wereld bekend als het land dat voorop loopt met mensenrechten, het milieu, zelfs dierenrechten. Dat is een imago dat je niet zo maar op het spel zet, lijkt mij.
Maar het lijkt anders te gaan in Nederland. Terwijl wij de taal leren, contact proberen te krijgen met de samenleving, hier gezinnen stichten, verandert Nederland. Soms lijkt het alsof we weer terug zijn op zee, weer midden in die verschrikkelijke periode van de oorlog ontvluchten, op zoek naar kalm water, een veilige haven, of aan de andere kant verzwolgen te worden door de golven.
Intussen spelen wij in Nederland onze belangrijkste kwaliteit uit: in bijna ieder politiek debat het belangrijkste onderwerp zijn 😉 Terwijl we zelf niet mee mogen stemmen. Maar… hebben we niet op z’n minst het recht gehoord te worden als het steeds over ons gaat?
Wees beleefd
Een Arabische wijsheid: “Als je vreemdeling bent, wees beleefd.” Dus wij praten niet zo graag over ‘de vreemdeling en hoe Nederland daarover praat’. Ook al niet omdat we dat vanuit onze dictatuur niet gewend zijn, beter maar niet doen, zelfs niet in Nederland. Ik heb de afgelopen dagen andere Syrische vluchtelingen gevraagd naar hoe zij tegen het vluchtelingendebat in Nederland aankijken, hoe zij over de toekomst denken. Ze willen wel praten, maar niet met naam en toenaam in de krant.
Een van hen is getrouwd en heeft drie kinderen. Na enige aarzeling zegt hij me dat zijn enige zorg de toekomst van zijn kinderen is: “Mijn eigen toekomst doet er niet zo toe. Maar mijn kinderen moeten een kans op succes hebben, voor hen hebben we al die dodelijke risico’s van vluchten genomen, eigenlijk maakt mijzelf de politiek helemaal niks uit”
Een 28-jarige is ervan overtuigd dat het helemaal goed komt. “Ook na wat er in Amerika gebeurd is, heb ik vertrouwen in het Nederlandse volk.”
Nummer 3 zegt me dat hem de politiek niet interesseert. Hij is hier nog maar een paar jaar en is vooral bezig met de boel binnenshuis met vrouw en twee kinderen op de rit te houden. “Maar ik hoop uiteindelijk op winst van mensen die voor de goede en vreedzame zaak gaan, mensen met verschillende opinies, goede dialogen.” Ik hoorde twijfel in zijn stem. Hij had het de laatste tijd anders zien gaan hier in Nederland. En hij kwam net uit een land waar corruptie, onrecht en angst de realiteit is.
Hier moeten we alle vertrouwen hebben in de tolerantie van de Nederlander, tolerantie en humaniteit. Waarden die eigenlijk zouden moeten gelden voor iedereen op deze planeet. Zodat iedereen een goed leven kan hebben. Een planeet waar het veilig is voor ieder kind, met recht om te leren, recht op leven zonder angst, zonder dictator.
In Nederland kan dat al. En ik hoop dat dat blijft kunnen. Ook na woensdag. Dus ga stemmen!
Hasan Kaddour
Meer foto's
