Woensdag start de landelijke actie ‘Ik Pas’. Dertig dagen geen alcohol drinken. Met elkaar ‘gezond leven’ want het alcoholgebruik in Nederland is veel te hoog en erg ongezond. Vanuit die gedachte heb ik eens een heel jaar niet gedronken en niet gerookt. Mijn omgeving was er van overtuigd dat het beter voor mij zou zijn en ik ben de uitdaging aan gegaan. Op 1 januari gestopt met alcohol drinken. Ik weet wel dat dat het domste is wat je kan doen. Iedereen die je ’s nachts tegenkomt heeft grote lol en zelf ben je zo nuchter als maar kan en snap je hun grapjes niet. Tegelijk ook maar gestopt met roken, want ook dat zou beter wezen. Van een pakje zware shag per dag naar niks. Het was wel even wennen maar ook dat, had ik mij voorgenomen, is iets wat ik mijzelf en anderen ga bewijzen, dat kan ik en dat doe ik. De knop om en gezond leven.
Je zou er van groeien en het eten zou er lekkerder van gaan smaken. Ik ben er weinig van gegroeid, integendeel. Ik leefde zo gezond dat ik in een jaar tijd van 76 naar 67 kg ging. Onbegrijpelijk volgens mijn omgeving, want in plaats van dat ik er gezonder uit ging zien gebeurde het tegenovergestelde. Naar het ziekenhuis voor allerlei onderzoeken, maar daar kwam niks uit. Het ergste vond ik zelf de lange avonden in de plaatselijke kroeg. Daar zat ik aan de sinas terwijl de anderen steeds meer lol kregen. Of gezellig bij een kampvuur op een Franse camping. Waar normaal een wijntje of een biertje altijd hielp bij de taalbarrière zat ik nu met handen en voeten te praten maar wat ik ook zij, de Fransman begreep mij niet.
Ik ben het volgende nieuwe jaar direct weer begonnen met een biertje, de eerst ’s nachts om half een in de kroeg, het smaakte voor geen meter maar de derde ging er weer in als koek. Het roken heb ik nog een jaar langer laten liggen, gewoon om mezelf te bewijzen dat ik wel zonder kon. Mijn kilo’s gingen nog verder terug van 67 naar 62 en wat ik ook deed, groeien deed ik niet. Na twee en een half jaar ben ik weer gaan roken, niet weer zoveel als eerder maar ik kon er gauw weer aan wennen. Hoe raar het ook klinkt, binnen een half jaar zat ik weer op 76 kg net als de 15 jaar daarvoor.
Een medicus kon mij dat in de kroeg achteraf wel verklaren: elk glaasje bier telde als een plakje brood wat in mijn geval hard nodig was. Elk shaggy was een rust moment. Als zogenaamd ADHD’er gaf ik mijn lichaam rust als ik even stil ging staan, een shaggy draaide en rookte. In die twee jaar daarvoor deed ik dat niet, kon het voor mezelf niet verkopen om zomaar even stil te gaan staan en het lichaam rust te geven. De trein Gerlant rolde altijd maar door. ADHD’ers die roken moet je nooit laten stoppen, vertelde hij. Ik heb het laten onderzoeken en dit keer niet in de kroeg. Ze konden mij niet met ADHD diagnosticeren. Jammer, ik voelde me er wel bij.
Ik Pas, een uitdaging die velen van jullie woensdag aangaan. Ik pas.
Meer foto's