Daar dacht de verzameling dienders op het bureau anders over. Er was nog nét iemand vrij te maken om een uitgebreide verklaring van aangifte in het systeem te typen. Voor een ogenschijnlijk eenvoudig heterdaadje op klaarlichte dag ontbrak helaas de capaciteit. ‘Tuurlijk zouden we graag even met u meelopen maar zo simpel is het allemaal niet.’
Terwijl de discussie aan de balie een doodlopende weg insloeg (‘Ik merk dat u in de weerstand schiet, mijnheer’) en ik een woestheid van jewelste voelde opkomen kwam er een jong stel binnen dat plaats nam op de rij plastic kuipstoeltjes. Het meisje, met een gebreide muts op haar hoofd, bracht in één klap de vrolijkheid terug in de samenleving. Ze kneep haar vriend in zijn been. ‘Hé Rick, wat zullen we eten? Tikka Masala?’ De jongen veerde op. ‘Ja lekker. Kom we gaan. Wat kan ons die fucking rotscooter schelen.’ Ze renden door de schuifdeuren de straat op.
Een leermomentje voor mij. Net op tijd. Onbezorgd schudde ik de agent de hand.
brettcolumn@hotmail.com
Meer foto's