GeenPeil is een nieuwe splinterpartij. Het idee in het kort: mensen kunnen lid worden van de partij en vervolgens hun stem uitbrengen over zaken waarover de Tweede Kamer moet besluiten. Elk wetsvoorstel wordt zo een ‘referendum’. Daartoe komt er een uitgebreid digitaal platform, waarop alle voors en tegens staan.
De kandidaten van GeenPeil, zullen (mochten ze in de Tweede Kamer komen) stemmen aan de hand van de uitslag van de online-stellingen. Hun eigen mening mag en zal er niet toe doen. “We zijn inderdaad levende stemkastjes”, beaamt Giebels.
De gedachte erachter: een actievere opstelling ten opzichte van de democratie bewerkstelligen. GeenPeil wordt vaak, vanwege de link met GeenStijl, op rechts gepositioneerd, maar dat is volgens Giebels een misvatting. “We zijn door onze insteek per definitie een middenpartij. Een aanzienlijk deel van de mensen die op GeenStijl reageren, vindt het hele idee ook niks.”
Provocatief
GeenPeil ontstond 2014 als GeenStijl-stemmenteller bij de Europese verkiezingen. Maar zijn naamsbekendheid dankt GeenPeil aan het Oekraïne-referendum. Nadat Rutte weigerde om het handelsverdrag met de Oekraïne af te wijzen, besloot GeenPeil om zich om te vormen tot partij. Zoals duidelijk moge zijn, alleen niet in de klassieke zin van het woord. Het was dat participerende idee dat Giebels zo aansprak. Hij is een dwarsdenker. Zijn Facebookpagina is al jaren een podium voor provocatieve stellingen, waarover stevig wordt gediscussieerd.
Giebels, samenwonend en vader van twee kinderen, werkt als projectmanager bij Achmea IT. Dat terwijl hij eigenlijk wel moeite heeft met managers. Doe hem maar het ‘meewerkende voorman’-concept. “Als ik bijvoorbeeld met een ICT-project bezig ben en ik te maken krijg met een manager die alleen manager is en niks van ICT snapt, dan neem ik liever afscheid. De coördinatie kun je prima aan de ICT’ers op de werkvloer overlaten. Ik werk ook aan een nieuw concept waarmee we vraag en aanbod samen kunnen brengen zonder de tussenkomst van managers.”
Directe democratie
Maar dat dus. Die overtuiging dat het ook zonder bevoogding kan, dat je de kennis van de man op de vloer moet koesteren, is ook in zijn politieke overtuigingen geslopen. “Directe democratie, daar draait het wat mij betreft allemaal om. Toen ik op 5 december hoorde over de plannen van GeenPeil als politieke partij heb ik meteen een mailtje gestuurd. Want het sloot heel goed aan bij mijn eigen ideeën. ‘Hoi GeenPeil, hoe kom ik op de kandidatenlijst?’ Daar kreeg ik niet direct een reactie op en dat snapte ik ook wel, vandaar dat ik een dag later een tweede mailtje stuurde, waarin ik me wat beter voorstelde.
Daarop volgde een uitnodiging van Jan Dijkgraaf, de lijsttrekker om ergens een bakje koffie te drinken. Dat werd een heel prettig gesprek. Dijkgraaf zei vooraf ook dat hij niet geïnteresseerd was in mijn politieke meningen, maar dat hij een inschatting van me wilde maken op basis van twee vragen: ‘Kan ik met hem een hele dag in één kamer zitten’ en ‘geef ik hem blind mijn portemonnee mee’.”
Beweging
Blijkbaar kon Dijkgraaf deze twee vragen met ja beantwoorden, want Giebels prijkt nu als tiende op de lijst van GeenPeil. Maar, zo benadrukt Giebels: ‘Ik ben wel de hoogst geplaatste buitenstaander. Alle kandidaten boven mij zijn kennissen van de mensen achter GeenPeil.” Ja, Giebels weet dat hij hoogstwaarschijnlijk kansloos is, maar wil het toch proberen. “Dijkgraaf zei het tegen alle kandidaten van GeenPeil: ‘Doe je best maar om die 15.000 voorkeursstemmen te halen en mij van de eerste plaats te krijgen.’”
Maar om dat stoeltje in de Tweede Kamer is het hem eigenlijk niet doen. Hij wil zijn kennis inzetten om GeenPeil te laten groeien. Om het digitale forum optimaal te laten werken en verder te ontwikkelen. Want, zo is hij van mening, GeenPeil zou wel eens een revolutionaire democratische ontwikkeling kunnen zijn. “Eentje die misschien nog wel jaren moet rijpen, maar ik wil kijken hoe ver we ermee kunnen komen. Het moet allemaal nog vorm krijgen en daar wil ik graag bij betrokken zijn, een deel zijn van de beweging.”
Moffenhoer
Hij heeft een heilig geloof in ‘the wisdom of the crowd’. Over het populisme van Trump zegt hij: “We zijn hier in Nederland opgegroeid met het besef dat je de dingen niet te hard moet stellen. Maar misschien nuanceren we wel te veel. Het is ergens wel verfrissend dat er nu in Amerika een man is opgestaan die de zaken simpeler voorstelt dan ze zijn. Dat schept in elk geval duidelijkheid.
Ja, ik weet dat mensen zich door groepsgedrag kunnen laten ophitsen. Maar ik ben ervan overtuigd dat zoiets dan ook wel weer een tegenreactie oproept. Groepen die zich er nog heftiger tegen gaan verzetten. Actie is reactie. Dat het debat verhardt, vind ik dan ook geen probleem. Wel dat het soms plat wordt. Dat het niet meer draait om een goede onderbouwing. Ik heb vroeger een eigen digitaal discussieforum gehad. Daar kon je alles zeggen, als het maar aan de discussie bijdroeg. Als je het alleen maar op een schelden zette, dan plaatsten we je in een apart digitaal forum: ‘Spinalonga’, naar een vroegere melaatsenkolonie bij Kreta. Veel van de mensen uit die tijd heb ik nu nog als Facebookvriend. Het gaat nog steeds hard tegen hard. We hoeven niet met elkaar koffie te drinken. Dat vind ik alleen maar boeiend. Beledigingen? Ach joh, allemaal ruis, moet je niet op ingaan.”
Dat provocatieve blijft hem trekken. Niet dat hij nou in het eggie overkomt, als zo’n enorme onruststoker. Sterker nog, Giebels toont zich een geanimeerd prater en onderbouwt zijn meningen. Maar, zo besluit hij, grijnzend: “Uiteindelijk doen die er niet toe; ik zal stemmen zoals de leden het willen. Als ik zetelroof pleeg, mogen ze mij door de straten trekken, terwijl ze me als een moffenhoer kaalscheren. Kun je dat zo plaatsen?”
Meer foto's