Ik ben journalist en ik wul op mien sterfbed niet het gevuul van Pulitzer he’mm. Die had zien hele leam roddel en achterklap verkocht en uut wroeging gaf hij zien kapitaal an de Columbia Unitiversiteit in New York, vöar een goeje journalistieke opleiding en een joarlijkse pries an de beste journalist van de wereld.
Pulitzer wönn rieke van kritisch en cynisch döar mekare halen. De meeste journalisten van noe doet det in loondienst en harkt zo geld binnen vöar de baas. Sneu.
Op de grens van 2016 en 2017 zag ik een mooi verhaal in Trouw det mie helpt bie noadenken oaver constructieve journalistiek. Het ging d’r ömme hoe ie de kinderwagen drukt. Met het gezichte van het kind noar oe toe, of van oe of. Gin enkele nieuws-anleiding. Mar wel mooi öm oaver noa te denken.
Ik was gelieke geïnteresseerd. Want vol verbazing had ik in kinderrieke woonwieken ezene det vaders en moeders de kinderwaa’ng voartdrukt terwijl ze tegelieke belt, appt of wat aans doet met de tillefoon. Terwijl ik altied de grootste schik hadde as ik de kinderwaang drukken. Bittie proeta proeta doene en zinnegies ze’ng as “ja hè, det was een poepie in de luier hè? Zal pappa straks thuus lekker wear een schoon luiertie an doene hè?” Ik geef toe, het is mear oe kind gebruken öm te verhullen det ie eigenlijk met oe zelf proat. Vandoar vermoedelijk ok die ‘hè’ an het eind van iedere zinne, op zuuk noar onterechte bevestiging.
Onderzuuk toont an det wichter die noar de kinderwaang-drukker kiekt, dubbel zo vake lacht en völle vaker sloapt, dus gin stress hebt. Het hef ok positieve gevolgen vöar de taalontwikkeling.
Ik vind det prachtig constructief neejs. Doar heb ie tenminsten iets an.
Ienige probleem is det het een onderzuuk is van de universiteit van Dundee. Noe weet ik niet hoe ule doar oaver denkt, mar het klinkt niet echt gezaghebbend, vind ik.
Mar goed, ik heb nog een heel joar öm mie te verbetteren.
En ule ollemoal de beste wensen!
Denne van Knöldert.
Meer foto's