In de barre kou bezocht destijds ik een wedstrijd op de onoverdekte ijsbaan. De blauwe vingers en tenen kregen genoeg schnaps, die verstopt was in een thermoskan. Wankelend en waggelend togen we na afloop weer huiswaarts. De kelen waren schor geschreeuwd en de ledematen waren helemaal verstijfd. Dat hadden we er allemaal voor over.
Ooit bezocht ik in maart in Heerenveen in de overdekte hal ook een schaatswedstrijd. De temperatuur buiten was zomers, dat was een hele andere ervaring. Verhit verliet ik het stadion om buiten verkoeling te zoeken. In het zonnetje met een lekker glas bier, dat is toch wel even anders. En Rintje, de sanexbeer uit Lemmer, hij bleef wel doorrijden.
Nu kijk ik thuis voor de buis naar onze huidige schaatshelden. Ze zijn te vaak en te lang op de tv. Ik hou geen schema’s meer bij, praat door het commentaar heen en doe gerust een boodschap of een huishoudelijk klusje tijdens de wedstrijd. Sven wint bijna alles, geen sensatie, geen spanning, maar toch wil ik op de hoogte blijven.
Heya Sven Kramer, heya Jan Smeekens, heya….. dat klinkt echt niet meer. Wat moeten we dan roepen? Hup….harder……kom op……och, ze horen me toch niet!
Johanna van den Berg
Uit het leven van een pensionado
Meer foto's