Schoonmaakmiddelen, maken die eigenlijk wel schoon? Twee antwoorden:
1: datgene wat je er mee schoon wil maken wordt er vaak wel schoon van, schijnschoon.
2: het water na de schoonmaak is er vies van geworden, heel vies.
Schoonmaakmiddel, een middel om schoon mee te maken. Maar wat is schoon eigenlijk? Dat begrip heeft zijn definitie gekregen in een tijd dat milieu geen issue was, in de tijd ook dat afval geen probleem was, in een tijd dat we wat oppervlakkig keken naar de gevolgen op lange termijn, ons vooral bezig hielden met de korte termijn.
Vanuit die gedachte gebruiken we agressieve middelen die bijzonder slecht zijn voor het milieu. Chloor bijvoorbeeld. Ons toilet moet glimmen, we nemen een adem afsnijdende lucht voor lief om maar te voorkomen dat er andere verdachte luchtjes te ruiken zijn. En om de witte was wit te houden gebruiken we ook het liefst krachtige bleekmiddelen.
We strijken het zelfs op onze huid. Zeep, shampoo, maar ook okselfris, tandpasta, dagelijks, meer malen per dag, om schoon te worden. Of om fris te ruiken?
We hebben de proef eens op de som genomen en wassen ons haar helemaal niet meer met zeep. Heet water van de douche is genoeg. Al jaren achtereen doen we dat. Zonder ook maar één nadelig gevolg, ook de kapper klaagt er niet over terwijl we er och expliciet naar gevraagd hebben. Maar wel met positieve effect dat ons haar vanzelf een stevigheid heeft waardoor gels en foams ook niet meer nodig zijn.
Okselfris is nog wel ’een dingetje’. In die veel te warme overheidsgebouwen zonder damp open muren waar we geregeld vertoeven krijgen we onder de oksels al heel snel een luchtje dat we graag willen bestrijden. Een ander gebouw neerzetten (zoals ons Natuurlijk Huus) zou het beste zijn, maar een okselfris is realistischer. Dat spul spuit of rol je rechtstreeks op de weke delen van je lichaam, zo je lymfestelsel in. Daarom gebruiken we daarvoor enkel en alleen puur biologische producten voor. En ook bij de tandpaste kijken we goed uit. Want je hebt maar zo een slok binnen met de goorste troep die je in reguliere tandpasta kunt tegen komen. In ‘zal toch wel meevallen’ en ‘de overheid heeft daar toch strenge regels voor’ geloven we al lang niet meer. Dus ook hier, louter biologische producten.
Samenvattend: we proberen de definitie van ‘schoon’ wat te herdefiniëren en vinden het niet zo erg als iets af en toe iets minder ‘schoon’ is, we zorgen er voor dat we alleen natuurlijke producten op onze huid smeren en we proberen water na gebruik zo schoon achter te laten, dat we het zonder schuldgevoel weer af kunnen geven aan de natuur.
Denk aan groene zeep en soda, kijk naar merken als Ecover, Klok, C5 en EM. Bij deo’s en tandpasta’s kun je op de etiketten wel zien welke je moet hebben, maar die vindt je niet zomaar in iedere winkel. Dat komt vast nog wel als groene duurzaamheid bij meer mensen hip is geworden.
Meer foto's