Na mijn bijdrage in de vorm van wat omzet voor een aantal winkeliers neem ik met een lekkere versnapering plaats op het koude stalen bankje op de Grote markt. De zon komt erbij en ik kijk op mijn gemakje eens rond. Een vrouw loopt voorbij gevolgd door een met tassen zeulende man. De man plant de tassen recht voor het stalen bankje neer, kijkt op zijn horloge en roept de vrouw. Overleg vindt plaats, portemonnees gaan open en kleingeld wordt verzameld. Het blijkt dat de parkeermeter bijgevuld moet gaan worden. De man beent weg met achterlating van tassen en vrouw om 5 minuten later 1 Euro parkeergeld armer zijn tocht achter de vrouw aan voort te zetten.
Zittend op het koude stalen bankje komt plots een grote sympathie voor de lokale ondernemers op zetten want zij gaan maar liefst € 750 000 investeren om de kwelgeest van de omzet en veroorzaker van leegstand genaamd parkeergeld af te kopen. Inmiddels breekt de zon nu echt door en zelfs het terras onder de met allerlei kabels en sjorbanden behangen kastanjebomen begint bezoekers te krijgen. Een rollator ratelt moeizaam over de gezellig aandoende steentjes op het plein. Het komt vast wel goed met het centrum van Raalte als de kwelgeest terug in de fles is.
De 1 miljoen gemeenschapsgeld welke opgebracht moet worden door alle Raalter belastingbetalende burgers zal goed besteedt zijn is de hoopvolle gedachte van ondernemend Raalte. Zij zijn van mening dat de gemeenschap net als zij een ruime bijdrage moet leveren om de kwelgeest te bezweren. Ook een meerderheid binnen politiek Raalte meent het Raalter centrum te moeten verlossen van de kwelgeest parkeergeld en is bereid onze portemonnee te trekken. De keuze zoals de met tassende zeulende man om te investeren in een parkeerplaatsje neemt politiek Raalte voor mij en draagt uiteraard dus ook de enorme financiële verantwoording hiervoor. De redding van het centrum lijkt nabij.
De mensen op het terras genieten van een kopje koffie totdat een personeelslid besluit om met een 120 decibel geluid producerende bladblazer de gasten te verlossen van de overlast veroorzakende blaadjes. Ik sta op van het koude bankje net als een aantal terrasbezoekers die snel de laatste slok koffie nuttigen. De bladblazer lijkt aanstichter van mijn plots verminderde sympathie voor ondernemend Raalte en de gedachte aan de enorme hoeveelheid gemeenschapsgeld die politiek Raalte gaat uitgeven om het Raalter centrum nieuw leven in te blazen staat mij minder sympathiek voor.
Want is de kwelgeest parkeergeld wel de aanstichter van de teruglopende omzetten en leegstand? Blijven de terrasbezoekers wel zitten zonder zich zorgen hoeven te maken aan de lopende parkeermeter onder het genot van de bladblazer? Wat als de enorme hoeveelheid gemeenschapsgeld geld niet wordt geïnvesteerd in een ‘gratis’ parkeerplekje maar in een metamorfose van het centrum van Raalte mede vormgegeven door de ondernemers, de gemeente Raalte en participerende burgers? Wat als professor Mingardo’s onderzoeksresultaten toch bewaarheid worden in Raalte? Hoe gaat politiek Raalte dat uitleggen aan het belastingbetalende electoraal?
Al terugfietsend naar huis, de aankopen in de fietstas, bedenk ik of mijn verplichte bijdrage aan het ‘gratis’parkeren de Raalter ondernemers doet beseffen dat er meer kan worden ondernomen om de gang naar het centrum aantrekkelijk te maken. Ik wens ondernemend Raalte creativiteit, klantvriendelijkheid en innovatie toe. En politiek Raalte de wijsheid op het nivo van een professor. Overigens staat 1 miljoen Euro gemeenschapsgeld in schril contrast met de betekenis van het woord gratis. Denk daar eens over na geachte politici. Dat is geheel kosteloos.
Rob Poelman
Meer foto's