Janine (51) en haar man hebben een melkvee bedrijf in Oudleusen. Zo’n 34 ha grond in gebruik, 80 melkkoeien en bijbehorende 65 stuks jongvee. Naast haar taak op de boerderij heeft ze een baan buitenshuis. Als we haar vragen om een interview antwoord ze spontaan “ Natuurlijk wil ik hierover spreken (bedoel je onze ervaringen, gevoelens en gevolgen?).”
Met die zelfde spontaniteit maakt ze ook een grapje over haar baan als we haar spreken. Mijn man zegt altijd gekscherend: “de beste neventak die je als boer kan hebben is een vrouw met een vaste baan buitenshuis.” En dan raken we meteen de kern van het gesprek, het is bedrijfsmatig gewoon een drama. Niet dat ze technisch niet goed draaien. “De melkprijs is al bijna twee jaar veel te laag, er komt niet genoeg binnen en als je dan de administratie doet en de rekeningen wilt betalen, zit je te puzzelen hoe los ik dat op? Dan ben ik blij met mijn eigen inkomen, daar betalen we ons gezinsleven van.”
Ze hebben hun bedrijf langzaam laten groeien. Eerst wat verdienen en dan pas groeien en op die manier geprobeerd om een volwaardig bestaan te kunnen behouden. Maar met de huidige ontwikkelingen zijn er ook weleens twijfels. Steeds maar weer nieuwe regelgevingen die kosten met zich meebrengen waar geen inkomen tegen overstaat. Nu weer het plan Nijpels, als dat doorgaat betekent dit dat ze mest af moeten voeren of verwerken. Het verhoogt de kostprijs, maar netto onderaan de streep houden ze niks meer, maar minder over. Hun zeventienjarige zoon doet een agrarische opleiding, maar of hij ook boer kan en wil worden? Dat is een vraag die ze voorlopig even in het midden laten.
Als we vragen naar haar omgeving valt op dat haar toon veranderd, de vrolijkheid gaat er uit en emotie klinkt er in door. Ze zegt dat ze zich grote zorgen maakt over de gevolgen van de laatste prognoses. Volgens haar realiseert men zich nog helemaal niet wat het inhoud dat 30% van de boeren gaat verdwijnen, de pijn die dat meebrengt in boeren families waar sommigen al generaties lang van vader op zoon op de zelfde plek boeren. Waar emotionele afwegingen veel zwaarder meetellen bij het maken van keuzes over wanneer ga je stoppen of hoe lang ga je nog door? Zij kent boeren die hun werk nog wel doen, maar geen plezier meer hebben. Deze boeren moeten door voor hun gevoel. Maar hoe lang kun je dat psychisch nog trekken? Zeker ook met het financiële leed erbij! En welke gevolgen dat voor hun gezinnen moet hebben. Daarover maakt Janine zich zorgen.
Janine, raadslid voor het CDA in Dalfsen vertelt dat ze zich daar vanuit die functie ook hard voor maakt. Ze noemt onder andere het lokale armoedebeleid, maar ook de bijeenkomst vorige week waar de gemeenten Dalfsen Ommen en Hardenberg samen in participeren met bijvoorbeeld Stimuland en LTO, om op die manier problemen en zorgen te signaleren en bespeekbaar te maken. (Klik hier voor meer informatie over dit onderwerp.) Maar er ook vooral wat aan te doen. En dat zijn ook kleine dingen, zoals zorgen dat via de gemeente voor de kinderen van die boerengezinnen er wel geld voor een traktatie, verjaardagsfeestje of sport is. Dat doen ze bijv. ook voor de groep ZZP-ers die het allemaal niet zo makkelijk hadden de afgelopen jaren. Ze besluit met: Kinderen mogen nooit het slachtoffer worden van dit systeem, zij moeten kind kunnen zijn!
Foto van Twitter Janine Schiphorst
Meer foto's