Ze waren van een meisje bij ons een dorpje verderop. Een mooi gevormd strak lichaam, heldere blauwe ogen, blonde haren en een goede kop met verstand. Ze was een paar jaar ouder en ik zat uren met haar te bomen en ondertussen genoten we van elkaar en van het leven. Er was één nadeel aan haar schoonheidsplaatje, ze kon zo als m’n opa dat dan noemde met haar linkeroog in haar rechter broekzak kijken maar dat nam ik maar voor lief. Mijn vrienden lachten me om haar uit, wat ik zag was een totaal plaatje. We hebben een goede tijd gehad. Waarom we niet samen verder zijn gegaan? Zij ging studeren aan de universiteit en wij groeiden uit elkaar.
Er was nog een vrouw met van die prachtige vormen op deze wereld waar ik als jochie met de ogen dicht van kon genieten. Niet dat ik ze ooit echt had gezien, laat staan aan mocht raken maar toch? Ik stelde me zo voor hoe dat er onder die mooie kleren uit zou zien en dat was genoeg voor mijn jonge puber brein om heerlijk te kunnen genieten. Ze was op tv, presenteerde een muziek programma en de haar gezicht keek vrolijk de wereld in en kon ook nog vlot praten. (Pas later bedacht ik me dat presentatoren op tv hun teksten door de regie via een autocue voor gelepeld kregen.) Ze was zich er goed van bewust wat haar uitstraling betekende dat kon je zo zien en genieten deed ze ook van alle aandacht die ze kreeg maakte ik op via de media.
In Canada leerde ik op vakantie in het Blue Mountain Resort een heel aardige serveerster kennen in een koffiebar. Ze had een heel grappig loopje, ze trok wat met haar linker been. Ik was daar in een periode dat het niet druk was en we praten over van alles en nog wat en ze vertelde dat ze als kind een auto ongeluk had gehad, niet kon rennen maar voor de rest er geen last van had. We besloten samen uit te gaan. Het klikte en we hebben een paar gezellige weken gehad. We zouden schrijven en zien hoe het verder ging.
Op mijn verzoek stelde ze me na lang aarzelen en aandringen van mij aan haar ouders voor. Dat liep anders dan gedacht, na een paar uur reizen door het grote Canada kwamen we aan en ging ze schoorvoetend voor me uit naar binnen. Ik was sneller weer buiten, de heer des huizes donderde mij er letterlijk uit. Een grote afro- Amerikaan die me na riep wat ik wel niet dacht als blanke vent, ik moest bij mijn eigen soort blijven en van de n-vrouwen afblijven.
Ik begreep daar niks van maar kreeg van mijn familie daar te horen dat dat een typisch zwarten probleem was. Klagen over discriminatie en ondertussen zelf angstvallig die mythe instant proberen te houden. Stel je voor dat er geen discriminatie meer zou zijn, dan zouden hele volksstammen van die zwarten zelf verantwoording moeten gaan dragen. Ik vond het schokkend om de blanke Canadezen zo over hun mede burgers te horen spreken en dat wilde er bij mij dan ook gewoon niet in. Ik heb nog een paar keer geprobeerd haar te bellen maar kreeg haar nooit aan de lijn, ook niet op haar werk. Vaders had dat goed dicht getimmerd stel ik me nu zo voor. Ik heb ook nooit een antwoord op mijn brieven gehad.
De laatste tijd kom ik die dame van tv uit mijn jongens dromen als afgedankte vrouw van middelbare leeftijd op sociale media tegen. Publiciteit geil doet ze er alles aan om aan haar ziek makende lusten te voldoen. Ze DENKt tegenwoordig van alles en probeert aandacht te krijgen in de media voor een politiek clubje wat DENK heet. Zij doen alles behalve denken en stigmatiseren is bij hun het toverwoord. Zich zelf wegzettend als een minderheid, trappen tegen allerlei normen en waarden en vooral iedereen de zwarte piet toe spelen.
Het hoogte punt tot nu toe is wel dat zij mij als blanke al stigmatiserend uit maakte voor racist, ik die nog nooit op uiterlijk of afkomst heb geoordeeld maar altijd voor de inhoud ga. Ik DENK heel goed na over wat ik doe en wat ik zeg en zeker als dat een publieke uiting is. Ik wil van deze mevrouw dan ook een excuus maar betwijfel of deze volgens mij zieke geest dat zelf kan bedenken. Welke doctor neemt voor haar de regie en schrijft dat even op een autocue? En denk ik oprecht, wat moet er van onze democratische vrij denkende maatschappij terecht komen als deze mevrouw haar zieke gedachten mag blijven uiten?
Er zijn er die voor minder zijn opgenomen.
Meer foto's