Begriep mie goed, det ze die middelen gebruukt, zal mie een rotzörge weane, mar het bevremt mie wat, det ie oe earst in kennelijke staat mut breng öm naieve kunst te maken.
Ik ben mear van de directe weg dus ging ik noar de Aventurijn woar mensen met een geestelijke beperking in hun eigen atelier prachtige kunst maakt. Naïever krieg ie het niet.
Het mooie van naïeve kunst is det het zo ongecompliceard is. Het is wat het is. Het brach mie op de gedachte det meansen die naïeve kunst koopt van kunstenaars die zich earst geestelijk mut verruimen, det niet die kunst, mar die kunstkopers naïef bent.
Mooi döarumme, det de naïeve kunst van de kunstenaars van de Aventurijn outsiderskunst heet. Gin naïeve kunst, mar outsiderskunst. Ik goa mie een paar mooie doeken anschaffen van de outsiders. En ik wul het atelier graag onder de andacht breng’. Niet in de leste plaatse wegens de perfecte begeleiding die ik doar antröffe. Wat heb ik mie de oo’ng uut ekekken!
De rust en kalmte woarmet de begeleiding hun kunstenaars in het atelier ondersteunt. Saams schilderen, saams thee drinken, saams een perfecte dag döarmaken van det de taxi brengt tötdet de taxi ophaalt. Zelfs die taxi is een feest, met vöaruutzicht op de dag van mo’nn, “want dan hebbe wie wear een mooie vergadering” aldus ien van de kunstenaars.
De outsiderswereld, een wereld woar vergaderen mooi is! Dankzij de begeleiders die doar met alle rust van de wereld, met verschrikkelijk völle tactisch vermogen en met ik weet niet hoe völle liefde hun werk doet.
As ie iets met geld doet, iets met verzekeringen, iets met van die randvöarwaardelijke dingen, dan ben ie het mannetje op de verjoardag. Ik wul det ömmedreijen. De luu in de zörg, die onvöarwaardelijk essentieel werk doet, díe mut in de belangstelling stoane.
Bie dissent. Petje of.
Denne van Knöldert
Meer foto's