De arts kwam. Een jonge en innemende jongeman met krullend haar in een driekwart witte jas. Hij sprak kalm voor zijn leeftijd. Een eindgesprek. De onvermijdelijke boodschap, die nauwelijks verpakt was in verzachtende woorden, bezorgde oom W. zichtbare onrust. Er was geen enkele aanvaarding te bespeuren in het ziekenhuisbed. Zijn laatste sprankjes energie leken zich juist te bundelen.
De arts knikte naar ons en vertrok. Vlak voor hij bij de deur was richtte oom W. zich plotseling op. Een voor ons onverwachte lichamelijke prestatie. Oom W. schreeuwde, voor de hele gang duidelijk te verstaan: ‘ Ach! Sodemieter op!!’
Prachtige afscheidswoorden voor deze ellendige wereld.
brettcolumn@hotmail.com
Meer foto's