Zijn verhaal bestond voornamelijk uit metaforen uit de wegenbouw. Zo werd mijn kies een box met roosters en vergeleek hij de vulling met grint en zand. Met een dubbelloops loepje op zijn bril legde de tandarts vervolgens uit dat de hybride vulstofpartikels na de fotopolymerisatie bijna even sterk zouden zijn als het traditionele amalgaan. Even neuriede hij. Dat leek me een goed teken. De klus ging de afrondingsfase in. Zat je vroeger niet veel langer in zo’n stoel? Of ik even wilde dichtbijten en met mijn tong over het gladde micro-gevulde composiet wilde gaan.
‘Voelt goed hè?’ Ik antwoordde met een half verdoofde lip en een gevoelloze tong: ‘Feker, ben onr d inzruk.’
Verheugd met mijn nieuwe vulling nam ik een slokje water. Ter afscheid wenste ik hem nog heel veel rijplezier in zijn Duitse oldtimer.
En dat meende ik oprecht.
staging2.brettsnap.nl
Meer foto's