Ik vond het een teken van wantrouwen. Dan zat ik heel vriendelijk tegen zo’n klant te doen en dan probeerden ze me na het afrekenen te pakken op een foutje. Of ik wel gezien had dat er een kortingssticker op de Appelsientje zat. En dat de koffie drie halen, twee betalen was. Strontchagrijnig werd ik er van.
Nu ik groot ben, heb ik begrip voor de kassaboncontroleurs gekregen. Niet alleen omdat ik mezelf er soms ook op betrap, maar vooral omdat uit onderzoek van Radar bleek dat bonnetjes heel vaak niet kloppen. Aanbiedingen die nog niet in de computer staan bijvoorbeeld, maar ook kassaweegschalen die verkeerd staan afgesteld. Kortom, we worden genaaid.
De oplossing is lastiger dan het lijkt. Want wat doe je als de bon niet klopt? De caissière is inmiddels al andere klanten aan het helpen. En die klanten kijken je aan met een blik van: ‘waag het niet om tussendoor te komen ouwehoeren’. En bij de servicebalie staan twaalf mensen die pakketjes komen halen van bol.com, een bos rozen willen afrekenen, twee velletjes postzegels willen hebben en hun trouwpak willen laten stomen.
Dan kun je rustig op je beurt wachten totdat je na tien minuten eindelijk mag uitleggen dat het meisje aan de kassa de sticker op de pennywafels niet gezien heeft waardoor je 35 cent teveel betaald hebt. Of dat je hebt betaald voor 310 gram sperziebonen terwijl je maar 300 gram hebt afgewogen. Maar je kunt ook gewoon de bon verscheuren en naar huis gaan.
Meer foto's