Maar er zijn veel mensen die er anders over denken. Gelukkig maar want zo is de Sallandse Wandelvierdaagse een mooi evenement geworden dat past in het immer uitdijende rijtje Sallandse feesten. Omdat de hele buts dus door ons straatje kwam heb ik alles goed kunnen bekijken. Bijna dan, want de eerste groep was zo vroeg en snel dat ik die alleen maar voorbij heb horen komen. Wat kunnen die praten trouwens. Natuurlijk, het was eindelijk een keer droog en het waren de eerste paar kilometers, maar toch, ik heb hier buurtfeesten meegemaakt waarop minder gepraat werd.
Wat later kwam de grote massa, met en zonder nordic stokken, met en zonder rollator, maar bijna allemaal met rugzak of heupgordel. Het was een interessant gezicht. Opvallend veel wandelaars in de trant van de stoere verpleegster uit Dokkum. Opvallend vaak ook gehuld in stoere windjacks in duo’s, soms man en vrouw, soms twee vrouwen. Waarschijnlijk iets van; twee halen, een betalen. Persoonlijk zie ik mezelf niet in dezelfde jas als mijn beterheft rondlopen, maar er zijn vast en zeker getrouwde mannen die minder in te brengen hebben. Die moeten wandelen en dan ook nog hetzelfde jack aan. Want dan raak je elkaar niet kwijt in het gedruis. Of zoiets.
Onder de deelnemers ook buurman G en buurvrouw J. Een andere buurvrouw had dat al voorspeld, maar ik wist het niet. Die twee zijn dus ’s morgens eerst naar de Domineeskamp gegaan om daarna weer door hun eigen straatje te lopen richting de Sallandse buitengebieden. Nogal omslachtig lijkt me.
Eigenlijk is de hele wandelvierdaagse tamelijk zinloos. Je begint ergens, loopt een eind en komt dan weer terug. Maal vier dus. Het schijnt leuk te zijn. En gezond ook. Dat zegt mijn goede vriend R altijd. Deze Heinoër deed afgelopen jaren verkleed als vrolijke peer mee. Voor de rest is het best een aardige en slimme vent.
Meer foto's