Op een van die campings met uitzicht op een stroompje met lekkere zalm erin zochten we een leuk plekje. Mijn lief houdt van privacy en wil eigenlijk bij niemand in de buurt staan. Aan de waterkant stond al een camper en was wel plek voor twee, toch wilde hij naar een laag gelegen plek aan de rand. Ik keek al wat bedenkelijk……, maar hij reed de camper meteen het zachte grasveld in. Te zacht, bleek meteen. De wielen zakten tot de helft in de grasmat en wat hij ook deed, er was geen beweging meer in te krijgen!
Wat nu? Twee onbewoonde huizen aan een doodlopende weg, waar geen verkeer langs kwam. Geen mens te zien op die camping. Voordat ik verwijten zou gaan maken, liep ik naar die eenzame weg in de hoop, dat er verkeer over heen zou komen. Twee racefietsers passeerden en daarna niks. Wachten maar. Ik liep even naar de waterval. Daar ging ik op een paaltje zitten, lekker in de zon. Mijn lief pakte alles uit de camper, de zware fietsen eraf, de accu’s eruit, de zware bagage eruit, tja die doos vol boeken zorgde ook voor overgewicht. De flessen wijn moesten ook het veld ruimen. Ik bleef maar wachten. De bloemen fotograferen en wachten. Mijn lief ging maar eens onder de camper liggen, maar daar werd hij ook niet veel wijzer van. Ik haalde een boek en besloot het wachten te veraangenamen. Geen enkel voertuig passeerde. Ik zag ons al scheef weggezakt de nacht doorbrengen……
Opeens klonk er een fijn geluid! Een trekker met een vriendelijke boer reed over de weg. Meteen kwam ik in actie….Help, please help us, we have a problem. De boer was van goede wil en na een grondige verkenning trok zijn trekker de camper uit de prut.
We lieten wel sporen na in dat grasveld, maar een kniesoor die daarop let. Wij waren gered en aten diezelfde avond zelf gevangen zalm, de dag kon niet meer stuk.
Meer foto's