Hallo Gerlant, als ik het goed begrepen heb zit jij in de politiek en schrijf je ook columns, klopt dit? Ik wil jou graag wat dingen laten weten over mijn persoonlijk verhaal wat echt aangeeft hoe krom de Nederlandse wetgeving is, in de hoop dat jij hier wat mee kan of er media aandacht aan kan geven. Ik zal het even in het kort omschrijven zodat je een beetje weet waar het om gaat, de rest is makkelijker eventueel in een persoonlijk gesprek te vertellen.
Ik ben 37 jaar moeder van 2 kinderen en heb een partner. Sinds 1 maart zit ik in de wsnp bewindsvoering (wettelijke schuldsanering). Eén van mijn verplichtingen is om een fulltime baan te vinden. Momenteel werk ik bij Carinova thuiszorg en zou ik per 1 september naar woonzorg gaan, ik krijg een opleiding van Carinova en een vast dienstverband van 26 uur per week. De rechter was het hier niet mee eens omdat het geen 36 uurs dienstverband was. Wij hebben toen aangegeven dat wij akkoord gaan met een verlenging van de wsnp van 2 jaar, dus dat ik niet 3 maar 5 jaar dan in de schuldsanering blijf. Ook hiermee gaat de rechter niet akkoord.
Vanmorgen kreeg ik te horen dat ik ontslag moet nemen en mij moet richten op een fulltime baan, die er dus bijna niet zijn en in de zorg zijn de maximale contracten 26 uur. De rechter wil dus nu dat ik een bijstandsuitkering ga aanvragen. Vanmorgen heb ik dus noodgedwongen ontslag genomen op mijn werk en ben ik dus per 1 september werkloos.
Mijn vader (zelf zakenman), mijn werkgever, ik en mensen in mijn omgeving vinden dit te gek voor woorden, zo zorg je er toch voor dat de werkloosheid stijgt i.p.v. opgelost wordt. Wij vinden het dan ook erg vreemd dat de staat wil dat ik liever thuis zit dan dat ik bezig ben met geld verdienen om mijn problemen mee op te lossen.
Dit is even een korte en bondige versie van het verhaal. Als je hier wat mee kan of wilt dan kan ik je alle ins en outs vertellen. Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik je hier zo mee benader.
Met vriendelijke groet,
E .D uit Raalte
Huis gekocht in ’02, en na het invallen van de crisis haar baan kwijt geraakt en de hypotheek niet meer kunnen betalen. Schuldeisers die deurwaarders sturen, het huis moeten verkopen van de bank met € 65.000 verlies in ’10. Schulden op schulden (deurwaarders komen niet gratis) en in no-time bijna een ton schuld. Een relatie die kapot gaat onder de continue spanningen en financiële druk. Maar niet getreurd werd er haar verteld, in Nederland hebben we hele goede regelingen. Ga het schuldhulpverleningtraject in dan ben je met drie jaar uit de zorgen, uit de problemen. Inmiddels is ze zes jaar verder, nog steeds schulden want de ambtelijke organisaties werken haar en elkaar tegen. Zij is een nummer, ze heeft geen gezicht.
Het laatste probleem? De wet op schuldhulpverlening is zo oud, die schrijft in haar geval nog een verplichting van een werkweek van 40 uur voor. Helaas is dat in deze tijd niet meer aan de orde. Een contract van max. 26 uur wordt er tegenwoordig door allerlei overheidingrijpen (tegen de werkloosheid) in de zorg nog gegeven. En een vast contract? Dat is een rariteit. Ander soort werk? Dat mag niet, zij moet solliciteren op haar niveau van weer een andere instantie.
Over de contacten met de gemeente Raalte is ze positief maar die hebben er nu dus weer een werkloze bij, iemand die steun moet trekken. Ik kan het vervolg al voorspellen. Ze moet straks verplicht solliciteren en gaan werken bij de sociale dienst anders wordt ze gekort op haar uitkering. Maar ja, dan komt daar die wsnp weer en die verbiedt dat want het is geen 40 uur. En ondertussen is ze ook nog moeder van twee kinderen, maar gaat het leven van de mensen bij die instanties wel zorgeloos verder….
Als ik haar was? Ik zou knettergek worden.
Reageren? gerlant@sallandcentraal.nl
Meer foto's