Soms een weekend niet. Soms een moand of veartig dage niet. Of soms gewoon wat minder en niet mear iedere dag. Kan ok weane det ze det teeng mie zegt, ömdet ik hillemoal niet drinke. Kan ok weane det ik öm die reden die geluden mear opsloa dan een ander.
Ie weet het niet.
Mar nem noe de ofgelopen dorpsfeesten. Ie höart d’r toch niet of nauwelijks mear de verhalen oaver die ie d’r vrogger wel oaver höaren: de hele oamd ruziezukend volk; massale knokpartijen; nare ongevallen. IK heb d’r hoogstpersoonlijk bie estoane toen het knokvolk noa een hevige knokpartieje tijdens de verzoening achterof in onderhandeling ging over een pistool! Ja? Ja. In Broekland!!!
Mooi dikke en niet bange bestiet nog wel. Mar de politie hoef d’r lange niet zo vake an te passe te komm’ as vrogger.
Ik vreuge mien va en moe noar hoe det vrogger ging. Vrogger in de zin van vöar de oarlog, toen vrogger nog echt vrogger was. Het was een tied det arbeid goedkoop was, wat nearkwaamp op lange dage hard werken en weinig vrie he’mm. Weinig kans van lekker döarzakken. Eigenlijk geböaren det allenig mar as d’r kermis in het dorp was. Iens per joar dus.
Noe dreijt de feesten op drank. Toen dreijen de drank öm feesten.
As ie verkearing haa’n danssen ie vrogger op het dorpsfeest de hele oamd, onder accordeonbegeleiding. En as ie gin verkearing haa’n ging ie an de drank. Zo völle drank töt ie niet mear op de biene konn stoane.
“En dan?”
“Dan brachen ze oe met de kruuwaang noar huus”, leng mien va uut. En hij zei d’r snel bie det hem det nooit oaverkomm was.
Mar eam later bedach e zich wrum of det dronken wönn teengwoardig völle minder an de hand zol weane: d’r bint nie zo völle kruuwaangs mear.
Denne van Knöldert
Meer foto's