Voor de tijd voel ik me wat vreemd, ik adem rustig door en laat het er zijn. We parkeren de auto’s en lopen het weiland in. In de grote tent voel ik dat er van alles aan de hand is. Dat zijn dingen die niet worden besproken of in een beschrijving van het feest staan. Ik voel het en weet het. Sommige mensen voelen meer dan anderen. Je kunt het vergelijken met radiozenders. Sommige mensen ontvangen radio 1,2 en 3, sommigen ook België, Frankrijk en Duitsland. Maar nog weer andere mensen ontvangen ook de muziek uit Japan en China. En zelfs nog verder… Deze mensen hebben gewoon een grotere ontvangst.
Ik houd de aandacht goed bij mijzelf. Wat het precies is, is me in eerste instantie niet precies duidelijk. Ook hier merk ik het op en adem ik rustig door.
Ik merk en weet dat de kwaliteit van het geluid door de trillingen die ik ervaar, wordt beïnvloed. Het geluid doet pijn in mijn oren, mijn hoofd voelt raar door de niet harmonische trillingen. De meeste van de kameraden merken het ook, maar hebben er minder last van. Wat heeft de organisatie van het evenement anders gedaan dan de vorige keer, wat is er anders? De informatie gaat door me heen en is me even te veel. Met een vriendin buiten een patatje eten zal me doen opknappen. Daarna voel ik intuïtief dat ik naar de EHBO wil. Vriendin gaat mee en zegt meteen bij de EHBO dat ik ‘paranormaal’ ben en last heb van alles wat ik voel. Zij deed wat zij voelde dat ze moest doen.
De mevrouw van de eerste hulp vraagt me rillend drie keer of ik het niet koud heb. Ik pak de deken die ze voor me houdt en leg die stevig om haar heen en zet haar op een stoel. Mogelijk heeft zij ook last van de sfeer. Ik sta dus nog steeds stevig op eigen benen en kan goed onderscheiden wat van mij of anders is. Ik wacht. Een beveiliger komt binnen; ‘Er is hier een paranormaal iemand?’ De man staat tegenover me en kijkt me aan. Ik hoor en voel dat hij checkt wie ik ben. Dan zegt hij: “vertel het maar….’’
Aandacht en een luisterend oor is wat er nodig is; Ik begin te vertellen; over de ‘ruis’ op de muziek, over hoe de elektriciteitskabels liggen en dienen te liggen om de kwaliteit weer beter te maken (zonder technische achtergrond… weet er normaal niks van). Ik wijs een boerderij aan en dat van daaruit sterke weerstand komt naar het feest en dat daar meer aan de hand is. namelijk diepe pijn. ‘Het feest mag daar en nu niet gehouden worden’. Ik vertel over een gat in de organisatie, alsof er een belangrijk iemand weggevallen is die niet bedoeld was om te sterven. Verdriet en boosheid wordt teveel binnen gehouden en wordt zo steeds groter. Het ‘hangt’ dan in de tent. Als dat eruit is, zeg ik; de persoon die weggevallen is, is heel blij dat er weer een feestje is.
De beveiliger en medeorganisator heeft tranen en vertelt: “Afgelopen jaar is mijn broer plotseling overleden, de boerderij is mijn ouderlijk huis. We gebruiken onder andere de elektriciteit via onze boerderij.”
Reageer gerust; info@carolienjonkman.nl
Meer foto's